- پنجشنبه ۱۷ مهر ۹۳
بقعة این امامزادگان در سه کیلومترى شرق روستاى فوجرد از بخش خلجستان و در 11 کیلومترى شمال شهر دستجرد واقع شده است.
ساختمان بقعه، بنایى از خشت و گل است که اصل آن متعلّق به دورة صفویّه و سپس در زمان قاجاریّه مرمّت شده است. بقعه از خارج به صورت برج مدور و داراى گنبد عرقچینى است، امّا از داخل به صورت مربّع و به ابعاد هر ضلع شش متر است. در چهار جهت آن فرو رفتگى شاه‌نشین مانندى دارد. درِ بقعه از جانب مشرق باز مىشود که خود شامل یک ایوان کوتاه است. چهار زاویة اتاق را با ایجاد طاق‌نماهایى به دایره تبدیل نموده و سپس گنبد عرقچینى بنا را بر آن استوار ساختهاند. این گنبد به قطر شش و ارتفاع تقریبى چهار متر است و نماسازىهاى کمى وجود دارد.
در وسط بقعه، صورت قبرى است که که به اندازه چهل سانتىمتر از کف بقعه ارتفاع دارد و بر روى آن سنگ مرمرى نصب شده که روى آن چنین نوشته شده است: «مرقد مطهّر و منوّر سیّد جلیل القدر و عظیم الشان حضرت امامزاده عبداللَّه و فرزند بزرگوارش حضرت اسماعیل از احفاد امام همام حضرت امیرالمومنین على بن ابى طالب» بر دور مرقد، ضریح آلومینیومى بزرگى به ابعاد 2×3 و ارتفاع 30/2 متر نصب شده است.
دور تا دور بقعه با دیوار محصور شده و مقابل ایوان و تا شمال بقعه، اتاق بزرگى جهت اسکان زوّار تعبیه شده است. در کنار درِ ورودى به صحن، سنگ نوشتهاى قرار دارد که حکایت از ساخت بنا به دست ابوالقاسم تفرشى نام دارد که در هشت بیت تنظیم گشته است.
این بنا به شماره 14202 و در تاریخ 16/6/1383 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است. به اعتقاد پژوهشگران، نسب شریف این امامزادگان با نُه واسطه به امام امیرالمومنین على منتهى مىشود که از قرار ذیل است:
سیّد ابو عبداللَّه حسین (معروف به امامزاده عبداللَّه) و سیّد اسماعیل ابنى على بن احمد ابى الحسن الزاهد بن محمّد العالم بن على البرغوث بن عبداللَّه الثانى بن جعفر الثانى بن عبداللَّه بن جعفر الاصغر بن محمّد الحنفیه بن امام على امیرالمومنین .
این دو از سادات جلیل القدر، عظیم الشان و بسیار بزرگوار قم بودند. پدر ایشان معروف به شاه سیّد على از بزرگان سادات قم بود که آرامگاه او به شاه سیّد على در خیابان 15 خرداد قم از زیارتگاههاى معروف این شهر مىباشد. جد گرانقدر امامزاده ابوعبداللَّه حسین و اسماعیل، در زهد و تقوا به مقامى رسیده بود که وى را به عنوان احمد زاهد مىشناختند و در زیبایى چهره و درخشندگى به حدى بود که با لقب باهر معرّفى مىگردید.
ابوعبداللَّه حسین فقیه یکى از عموهاى امامزاده سیّد ابو عبداللَّه
و اسماعیل مىباشد که در قزوین مدفون است و ابو زید محمّد
برادر دیگرش که در شهر رى به خاک سپرده شد و به زهد و
تقوى آراسته بود.
نخستین شخص از این خاندان که از نصیبین به شهر رى وارد شد، احمد پدر بزرگوار شاه زاده سیّد على و جدّ امامزاده عبداللَّه و اسماعیل فوجرد است. وى در حالى که پسر خردسالش سیّد على را به همراه داشت به شهر رى وارد شد. سیّد على در شهر رى رشد، نمو و تربیت یافت و به کمال رسید. سپس به همراه پدرش به قم مهاجرت نمود. پس از مدّتى پدرش به رى برگشت و در آن‌جا ماند تا از دنیا رفت. پسرش سیّد على در شهر قم ماند تا دار فانى را وداع گفت و در خارج از دروازة رى، در محل کنونى مزارش به خاک سپرده شد و از همان روز تا به امروز مزار وى مورد توجّه و زیارت اهل بیت عصمت و طهارت است.
امامزاده سیّد على پدر بزرگوار سیّد ابوعبداللَّه و اسماعیل فوجرد در شهر قم از زنان متعدّد داراى پنج دختر و هفت پسر به نامهاى محمّد، ابوعبدالله، حسین، احمد، حسن، طاهر، ابوالقاسم و حمزه
و اسماعیل گردید. اکثر فرزندان و نوادگان وى در قم و رى
از بزرگان سادات بودند.
- ۱۸۲۸
- ادامه مطلب
