مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده در 15 کیلومترى شمال غربی شهر کهک و در شمال غربى روستاى صرم واقع شده و به سلطان محمود مشهور است.

بناى مزبور، از خارج هشت ضلعى و از داخل به صورت مربّع متساوى الاضلاع به طول پنج و ارتفاع هشت متر است که در هر ضلع، شاه‌نشینى ساخته شده است و از هر شاه‌نشین درى به خارج گشوده مى‏شود.

بناى بقعه، با تعبیه نیم طاقى‌هایى از داخل به هشت ضلعى و سپس فلکه‏اى تبدیل شده و پاکار گنبد عرقچینى بر آن قرار گرفته است.

مصالح به کار رفته در این بقعه آجر است و نماى داخلى آن نیز سفیدکارى ساده و خالى از تزیینات هنرى است. در جانب شرقى و شمالى بقعه، ایوانى ساده و در جهت جنوبى آن رواقى چشمه پوش و مرکب از سه قسمت به چشم مى‏خورد.

این زیارتگاه به شماره 4773 و در تاریخ 23/11/1380 به ثبت آثار ملّى و تاریخی رسیده و تعمیراتى در آن انجام گرفته است.

به اعتقاد مرحوم فیض  ، این زیارتگاه مدفن سه تن به نامهاى «سلطان محمود»، «شاهزاده سلیمان» و یک زن به نام «ستى زینب» است.

سلطان محمود فرزند محمّدبن زید بن على الاکبر بن
محمّد السلیق بن عبیداللَّه‏ بن محمّد بن حسن بن حسین
الاصغر بن امام زین العابدین ‰ است که زینب خاتون همسر
و سلیمان فرزند او مى‏باشد.

وى از چهره‏هاى تابنده طالبیان در اهواز بود که در سال 298 هـ . ق علیه واثق، خلیفه عبّاسى قیام کرد و شهر واسط را به تصرّف خود در آورد و بر بخش‌هایى از جمله اهواز، شوش، شوشتر و دزفول فائق آمد تا سرانجام خلیفه، امیر حسین بن سهل بن عبداللَّه جرشى را با قوایى مجهّز به مقابله با وى گسیل داشت. او شهر واسط را محاصره کرد و جنگ‌هایى بین طرفین به وقوع پیوست و تعدادى از دو طرف کشته و زخمى گشتند تا سرانجام سلطان محمود فهمید که توان مقاومت را ندارد لذا با یاران وداع گفت و از تاریکى شب استفاده کرد و از واسط بیرون آمد و به سوى قم که مرکز اصحاب وفاق بود حرکت کرد. امّا از خوف ماموران خلیفه به طور مخفیانه در دهکده صرم مى‏زیست و نام و نسب خود را پنهان مى‏داشت. در همین خلال سیّده زینب خاتون که از سادات موسوى بود به حباله نکاح وى درآمد و از او فرزند پسرى بنام سلیمان متولّد گشت. این خانواده یکى پس از دیگرى در همین منطقه وفات یافته و در این مکان به خاک سپرده شدند.