- چهارشنبه ۳۰ مهر ۹۳
این بقعه در یک فرسخى شرق قم در جادّه قم به کاشان و کنار «تپّه قل درویش» واقع شده و به شاه جعفر غریب مشهور است. بنا از بیرون هشت ضعلى است که چهار وجه آن به صورت طاقنماى تزیینى مىباشد و در درون با نقشه مربّع به ابعاد تقریبى 10×10 متر با چهار ورودى از چهار قسمت با پوشش گنبدى دو پوسته است که ارتفاع آن نزدیک به هفت متر مىرسد. در بقعه، ضریحى چوبى مشبّک ساده به ابعاد 3×2 و ارتفاع 70/1 سانتىمتر وجود دارد که بر روى قبر کاشىهاى خشتى فیروزهاى قابل رؤیت است.
در جبهه جنوبى آن ایوان نسبتاً مرتفع با تزیینات رسمىبندى گچى ساده و بر روى پیشانى با طرّاحى حصیرى آجرى مىباشد. دور تا دور بنا یک تراس به عرض تقریبى دو متر که جهت استفاده زائران مهیّا شده احداث گردیده است.
این بنا به شماره 2718 و در تاریخ 16/7/1379 به ثبت آثار ملّى و تاریخى رسیده است.
محقّقان نسب شریف امامزاده سیّد جعفر غریب را با چهار واسطه به امام هفتم منتهى مىدانند که از قرار ذیل است:
سیّد جعفر بن محمّد الامیر بن احمد ابى الطیب بن هارون بن امام موسى الکاظم .
وى سیّدى جلیل القدر، عظیم الشان و بسیار بزرگوار بود. علماى انساب، نسل و اعقاب احمد بن هارون را در قم و نواحى آن نوشتهاند. بر این اساس اکثر عموها و عموزادگان سیّد جعفر در قم، تفرش، اراک و فراهان سکنى گزیده و منشا آثار و برکاتى براى اهالى این مناطق بودند.
پدر امامزاده جعفر، محمّد نام داشت که بنا به نوشته علماى انساب، امیر منطقه قم بود و از او فرندان زیادى به وجود آمده است. وى فرزندى داشته به نام سیّد حسن که به عنوان «قائد الجندى» رهبر جیوش و فرمانده سربازان معروف بوده است.
سیّد جعفر به خاطر منصب دولتى پدر، از موقعیّت ممتازى برخوردار بود و در همین شهر «قم» به کسب دانش پرداخت و از سرآمدان عصر خویش شد. متأسّفانه در منابع موجود از نام همسر و تعداد فرزندان و تاریخ وفات او سخنى به میان نیامده است، امّا با وجود واسطهها در نسب شریف او مىتوان گمان زد که وى در دهه آخر قرن سوّم هجرى وفات یافته باشد. آرامگاه او اخیراً بازسازى شده و مورد توجّه دوستداران اهل بیت مىباشد.
- ۲۶۵۰
- ادامه مطلب