مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزادگان در سه فرسنگى شهر قم و در کنار راه قم به کاشان در روستای لنگرود که یکى از روستاهاى دهستان قنوات به شمار مى‏رود، واقع شده است.

نقشه بنا از خارج به‏صورت هشت ترک و از داخل چهار ضلعى مربّع است که طول هر ضلع آن پنج متر است. گنبد عرقچینى بنا به کاربندى‏هاى چهارگوشه در بلندى هشت مترى استوار گشته است. بقعه از چهار جانب داراى ورودى است که ورودى اصلى در جانب غرب قرار دارد. در جهت شمال رواقى کهنه ساز از خشت بنا شده است. در ورودى غربى بقعه داراى دو لنگه منبت کارى شده است که چند کتیبه به خط ثلث در قاب بالا به‏صورت برجسته آن را زینت مى‏کند. در بالاى ورودى «انا مدینة العلم و على بابها» نقش بسته است. دو کتیبه دیگر مربوط است به نام بانى و اجرا کننده که چنین است: «حسب الوصیة غفران مآب حاجى آقا على رحمة اللَّه» در بالا و در پایین: «بسعى ولد آن مرحوم جناب آقاى نصراللَّه تاجر کاشانى فى شهر ذیقعدة الحرام فى سنة الف و ثلثماثة و اثنین (1352)». در درون بقعه هیچ گونه تزیینى وجود ندارد، فقط مرقدى است با جدار سفیدکارى شده با گچ. در برابر درها، در دورانى بعد از بناى بقعه و به احتمال عهد قاجار ایوانى با قوس کوتاه خوش تناسب برپا کرده ‏اند.

این بنا به شمارة 11499 و در تاریخ 24/12/1383 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.

برخی از پژوهشگران نسب شریف امامزاده حلیمه و رقیّه خاتون را با پنج واسطه به امام حسن ‰ منتهی می‌دانند که از قرار ذیل است:

سیّده حلیمه و رقیّه خاتون بنت محمّد الکابلی بن عبدالله الأشتر بن محمّد النفس الزکیّة بن عبدالله المحض بن حسن المثنی بن امام حسن مجتبی ‰ .

علاّمه نسّابه ابواسماعیل بن ابراهیم طباطبا، نخستین شخصِ مهاجر از این خاندان را، محمّد کابلی، پدر بزرگوار این دو بانو را ذکر می‌نماید و می‌نویسد: «هنگامی که پدرش در کابل به شهادت رسید، او به مدینه گریخت و از آن‌جا به قم مهاجرت کرد و در همین شهر وفات یافت. فرزندان او در قم و خراسان، ری و اصفهان پراکنده شدند.

سیّده رقیّه خاتون، دارای خواهرانی به اسامی زینب صغری، زینب کبری، فاطمه و اُمّ کلثوم و کلثم و امامه بوده است». احتمال می‌رود که حلیمه خاتون نام سیّده اُمّ کلثوم باشد که در کنار خواهر خود مدفون است.

وی برادری دارد به نام سیّد علی اکبر که از قم به روستای ابرجس مهاجرت نموده و در همانجا وفات یافته است. فرزند علی اکبر به نام سیّده سلمه که معروف به اُمّ سلمه است در روستای نایه به همراه عمّه خود سیّده کلثم که به اُمّ کلمه معروف است مدفون می‌باشد و دارای گنبد و بارگاه باشکوهی هستند.