مزارات ایران و جهان اسلام

از جانب غرب این طاق، پس از گذشتن از یک راهرو که پى‏هاى قطور جرز دیوار و پایه‏هاى طاق رومى در طرفین آن است، یک اتاق به ابعاد 6×9 متر واقع است که ظاهراً ایوان مسجد بقعه بوده است و در ضلع جنوبى اتاق اصلى، یک راهروى کوچک غلام گردشى قرار گرفته و در ضلع شرقى، پس از راهروى کوچک و گذشتن از دو طاق رومى کوچک، به اتاق بزرگ چهار گوشى به ابعاد 9×9 متر مى‏رسیم. این اتاق با سقف وسیع خیمه مانندش، به شکل خیمه‏اى در آمده و سبک معمارى مغولى و تیمورى را مى‏نمایاند و هشت دهانه طاق‌نماى خیمه‏اى آن بسیار استادانه و با تناسب تعبیه شده است. در گوشة جنوب غربى این اتاق، راهروى کوتاهى است که به اتاق راهروى غربى بقعه اصلى راه دارد و در آن، یک سنگ کوچک هشت گوش به محیط 23/1 متر و ارتفاع 15 سانتى متر با یک گودى در وسط آن قرار دارد. اطراف سنگ در اضلاع هشتگانه، تراشیده شده است و شاید نوعى از پایه‏هاى آتشدان‏هاى اشکانى یا نظایر آن باشد که از نقطه‏اى دیگر به این مکان انتقال یافته باشد.

بقایاى یک گنبد یا طاق در ضلع شرقى با آثار دو دهنه طاق دیده مى‏شود که بر فراز دو دستک پایه هنوز باقى مانده‏اند. در ورودى بقعه رو به شرق است و سقف ایوان، آجر چینى است و حاشیة کاشی‌کارى دارد. کاشی‌کارى پیشانى جبهة ورودى، زیبا و جدید است و در آن اشعار فارسى با خط خوش نستعلیق و گل و بوته قاجارى دیده مى‏شود. یک پنجرة نورگیر گچبرى به سبک صفوى در زیر سقف ایوان ورودى بر فراز در تعبیه شده است.

این بنا به شمارة 4998 در تاریخ 16/12/1385 به ثبت آثار ملّی و  تاریخى رسیده است.