مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزادگان در خیابان امام خمینى  شهر سمنان واقع شده است.

بقعه در گذشته داراى صحن بزرگ و مشجّر بود و در وسط گورستان قرار داشت. در اواسط سلطنت رضاشاه به واسطه احداث خیابان اصلى شهر، به کلّى ویران شد. بناى کنونى متشکّل از یک اتاق کوچک مستطیلى و یک ایوان است. در وسط حرم، ضریح فلزى آلومینیومى مشبّک و ساده، بدون سقف و به ابعاد 2×1 و بلندى 5/1 متر روى قبر بازسازى شده، نصب گردیده است. پنجره بزرگ آهنى که در قسمت بالاى آن هلالى شکل مى‏باشد، رو به خیابان باز مى‏شود و تقریباً به اندازه عرض و بلندى طاق است.

داخل بقعه را با گچ سفید کرده‏اند و فاقد هرگونه کتیبه و کاشى‏کارى مى‏باشد و فقط چند پرچم و یک لوستر بزرگ تزیینات داخل حرم را تشکیل مى‏دهند. ایوان نسبتاً زیباى بقعه رو به شمال و در بازار شیخ علاءالدّوله واقع شده و به ارتفاع پنج متر مى‏باشد که داراى مقرنس‏کارى ساده، ولى بسیار جالب مى‏باشد و در سال 1369 هـ . ش تعمیرات آن انجام شده است. سقف حرم از دو گنبد کم‏خیز به وجود آمده است و تزیینات نماى جنوبى بقعه منحصر به پشت بغل‏هاى کاشى‏کارى طرفین پنجره و تزیینات آجرى بالاى سردر مى‏باشد که در سال‏هاى اخیر انجام گردیده است.

جلوى ایوان، درهاى فلزى و مشبّک تقریباً بلندى قرار گرفته که ایوان را از بازار جدا مى‏کند. به طور کلّى، مجموعه حرم به اندازه 5/1 متر از کف خیابان امام خمینى  و نیم متر از بازار فوق الذکر بلندتر است.

روبه‏روى بقعة امامزاده، کاروان‏سراى مخروبه‏اى وجود داشت که احتمالاً محلّ سکونت زایران بقعه بوده است.

دربارة دو شخص مدفون در بقعه دو قول است. برخى از اهالى، آن دو را امامزاده مى‏دانند و عدّه‏اى دیگر معتقدند، ابراهیم و اسماعیل دو تن از عارفان و امناى شیخ علاءالدّوله سمنانى، عارف جلیل‏القدر قرن هشتم هجرى مى‏باشد. متأسّفانه تاکنون به مدرکى که این دو دیدگاه را ثابت کند، به دست نیامده است!

این بنا به شماره 5838 و در تاریخ 25/03/1381 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.