- چهارشنبه ۲۶ شهریور ۹۳
بقعة این امامزادگان در خیابان امام خمینى شهر سمنان واقع شده است.
بقعه در گذشته داراى صحن بزرگ و مشجّر بود و در وسط گورستان قرار داشت. در اواسط سلطنت رضاشاه به واسطه احداث خیابان اصلى شهر، به کلّى ویران شد. بناى کنونى متشکّل از یک اتاق کوچک مستطیلى و یک ایوان است. در وسط حرم، ضریح فلزى آلومینیومى مشبّک و ساده، بدون سقف و به ابعاد 2×1 و بلندى 5/1 متر روى قبر بازسازى شده، نصب گردیده است. پنجره بزرگ آهنى که در قسمت بالاى آن هلالى شکل مىباشد، رو به خیابان باز مىشود و تقریباً به اندازه عرض و بلندى طاق است.
داخل بقعه را با گچ سفید کردهاند و فاقد هرگونه کتیبه و کاشىکارى مىباشد و فقط چند پرچم و یک لوستر بزرگ تزیینات داخل حرم را تشکیل مىدهند. ایوان نسبتاً زیباى بقعه رو به شمال و در بازار شیخ علاءالدّوله واقع شده و به ارتفاع پنج متر مىباشد که داراى مقرنسکارى ساده، ولى بسیار جالب مىباشد و در سال 1369 هـ . ش تعمیرات آن انجام شده است. سقف حرم از دو گنبد کمخیز به وجود آمده است و تزیینات نماى جنوبى بقعه منحصر به پشت بغلهاى کاشىکارى طرفین پنجره و تزیینات آجرى بالاى سردر مىباشد که در سالهاى اخیر انجام گردیده است.
جلوى ایوان، درهاى فلزى و مشبّک تقریباً بلندى قرار گرفته که ایوان را از بازار جدا مىکند. به طور کلّى، مجموعه حرم به اندازه 5/1 متر از کف خیابان امام خمینى و نیم متر از بازار فوق الذکر بلندتر است.
روبهروى بقعة امامزاده، کاروانسراى مخروبهاى وجود داشت که احتمالاً محلّ سکونت زایران بقعه بوده است.
دربارة دو شخص مدفون در بقعه دو قول است. برخى از اهالى، آن دو را امامزاده مىدانند و عدّهاى دیگر معتقدند، ابراهیم و اسماعیل دو تن از عارفان و امناى شیخ علاءالدّوله سمنانى، عارف جلیلالقدر قرن هشتم هجرى مىباشد. متأسّفانه تاکنون به مدرکى که این دو دیدگاه را ثابت کند، به دست نیامده است!
این بنا به شماره 5838 و در تاریخ 25/03/1381 به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.
- ۱۸۸۹
- ادامه مطلب