- پنجشنبه ۲۷ شهریور ۹۳
این بناى تاریخى در 5 کیلومترى شمال غرب شیروان و در قسمت شمال شرقى بقعه امامزاده حمزه رضا علیهالسلام واقع شده است. بناى مقبره مربوط به دوران تیموریان و حدود سال 785 ه. ق است. ساختمان مقبره، خشتى و نماى خارجى آن، هشت ضلعى است؛ به طورى که اضلاع درگاه ورودى به داخل مقبره حدود 6 متر و دیگر اضلاع، 20/4 متر طول دارد. ارتفاع و عرض درهاى ورودى، به ترتیب 20/2 متر و 40/1 متر است. در قسمت فوقانى آنها، قوسى ساخته شده است. ضخامت دیوارها 20/1 متر است.
قسمت داخلى بناى مذکور، چهارگوشه است. این مقبره گنبدى دارد که ارتفاعش از قسمت فوقانى بنا 5/2 متر است. ارتفاع تا زیر گنبد 20/4 متر است. مقبره تیمورى، متعلّق به یکى از سرداران معروف امیر تیمور گورکانى است که داراى سنگ قبر سیاه رنگى بوده که دزدیده شده است. بر دو روى سنگ، خطوطى حک بوده که به علّت ساییدگى دقیقاً خوانده نمىشده؛ اما کلمه «عیدخواجه» تا اندازهاى واضحتر از بقیّه خطوط بوده است (در کتب تاریخى، از عید خواجه به عنوان یکى از سرداران معروف تیمور نام برده شده است).
مقبره تیمورى شیروان، در زیر داراى نقب‌هایی به طرفین است. عدهاى از آگاهان معتقدند که یکى از این نقبها تا روستاى قلعه زو در 20 کیلومترى بناى مقبره امتداد داشته که آثار آن دقیقاً مشخص نمىشود؛ ولى تا فاصله
200 مترى ادامه دارد. عده دیگرى از محققان اعتقاد دارند که این بنا احتمالاً از دوره شاهرخ میرزا ـ فرزند تیمور ـ است. ضمناً قسمت داخلى بنا، گچبرى و بالاى سردرها دور تا دور به رنگ فیروزهاى، گچبرى و کتیبه نویسى شده
است که آثار آن به خوبى مشاهده مىشود. البته بعضى از معمّرین، مقبره مذکور را به شیخ تیمور نسبت مىدهند که نمىتواند مورد قبول باشد؛ زیرا طبق وقفنامهى موجود امامزاده حمزه رضا علیهالسلام به تاریخ «شهر ذى قعدة
الحرام سنه 1045 ه. ق که با خط بسیار زیبایى نگاشته شده، واقف املاک، شخصى به نام امیر محمّد شیخ تمورى ـ ولد شیخ حسن تمورى ـ از اعقاب میر درویش حسن زیارتى، متولى و خدمه حضرت امامزاده حمزه رضا علیهالسلام
ذکر شده که بیش از 20 نفر از بزرگان و معتمدان محلّى وقت، این وقف نامه با ارزش را امضا و مهر کردهاند. البته این احتمال وجود دارد که جنازه میر درویش حسن ـ جدّ بزرگ شیخ تمور ـ را در داخل مقبره تیمورى دفن کرده باشند.[1]
- ۱۳۱۶
- ادامه مطلب
