- پنجشنبه ۲۷ شهریور ۹۳
بقعة این امامزاده در ضلع جنوبی خیابان امام خمینی شهر سنندج، مجاور قلعه حکومتی «سنه دژ» قدیم قرار گرفته و بسیار مورد توجّه اهالی است.
این مجموعه شامل مقبره، مسجد، فضاهای مجاور و آرامگاه خانواده‌های مشاهیر و بزرگان سنندجی است. بنای اصلی مقبره در زمان «سلیمان خان اردلان» در سال 1046 هـ . ق ساخته شد و در دوره‌های بعد، در زمان «خان پاشای بابان»، «میرزا صادق خان» مستوفی باشی کردستان پسر مرحوم «میرزا رضای وزیر»، «محمّدابراهیم خان نوری نظام الدوله» و... توسعه یافت.
بنای امامزاده از سه فضای گنبددار تشکیل شده و دو قسمت آن به عنوان زیارتگاه و قسمت دیگر به عنوان مسجد مورد استفاده است. این بنا شامل تزیینات آجری، گچبری، آئینه‌کاری و اروسی‌های زیبا و نیز خط بنایی در حاشیه گنبد است. حیاط برزگی در این مجموعه قرار دارد که در میان آن حوض آبی قرار گرفته و حجراتی که در آن تعبیه شده عمدتاً متعلّق به آرامگاه‌های اهالی سرشناس شهر است.
درِ ورودی بنا جنوبی است و ضریح قدیمی بقعه، جای خود را به ضریح نقره‌ای داده و توسّط سنگ مرمر تزیین شده است. کف و ازارة حرم، سنگ کاری شده و الباقی دارای گچ است. طاقچه‌ها و پنجره‌های متعدّد در حرم و رواق آن به چشم می‌خورد که به همان سبک قدیمی نگهداری می‌شدند.
این بنا به شمارة 2615 به ثبت آثار تاریخی و ملّی رسیده است.
در نسب این امامزاده اختلاف نظر است. بعضی آن را پسر بلافصل حضرت علی بن ابی‌طالب ، و بعضی آن را پسر علی بن الحسین السجّاد و برخی دیگر او را پسر امام موسی کاظم می‌دانند و می‌گویند اسم آن بزرگوار عبدالصمد است و به جهت دفن در بلاد اهل تسنّن به پیرعمر گفته می‌شود.
اما نسب او در کتاب تحفة ناصری چنین نقل شده است:
عمر بن یحیی بن حسین ذی الدمعة بن زید الشهید بن امام علی بن الحسین السجّاد .
پیرعمر، پدر بزرگوار حضرت یحیی بن عمر است که در سال 248 هـ . ق در کوفه بر علیه متوکّل عبّاسی قیام نمود و پس از مدّتی به دست آن خلیفه به شهادت رسید. افراد مرتبط با یحیی و آن‌هایی که در این قیام شرکت داشتند به شدّت تحت تعقیب بودند، از این رو برخی به نواحی جبل از جمله کردستان، سنندج و قروه پناهنده شدند که پیرعمر در سنندج و نوادة او سیّد جعفر بن محمّد بن عمر در قروه و در شهر دلبران و فرزند پیرعمر، بنام سیّد محمّد ملقب به فدان در شهر سنندج سکونت اختیار کردند و عاقبت در انتهای قرن
- ۱۷۵۶
- ادامه مطلب
