- پنجشنبه ۲۷ شهریور ۹۳
این مقبره در مجاورت مسجد جامع روستاى اللّه آباد علیا[1] (از دهستان حومه، بخش مرکزى)، در 9/9 کیلومترى شرق شهر شیروان واقع شده است.
بناى قبلى که از خشت و گل بود و در ابتداى انقلاب اسلامى تخریب شد و به جاى آن بناى کنونى که به شکل مربّع و به ابعاد 8×8 متر است ساخته شد. ضخامت دیوار بقعه بیش از یک متر است تا گنبد بنا بتواند بر آن استوار شود. از جانب شرق و جنوب درى به داخل بقعه باز مىشود و کف و دیوار بقعه سنگ مرمر شده و الباقى گچ اندود است که با رنگ آبى آسمانى نقّاشى شده است.
بر فراز بقعه، گنبد عرقچینى پلّکانى به قطر 7 و ارتفاع قریب به 5/3 متر
قرار دارد که نماى خارجى آن ایزوگام است. در ساقه گنبد چهار پنجره جهت
نورگیرى تعبیه شده است. در وسط اتاق، ضریح آهنى به ابعاد 60/1×5/2
متر نصب است و قبر شیخ به اندازه قریب به چهل سانتى متر از کف بقعه
ارتفاع دارد.
در جانب شمال غرب بقعه، مسجد جامع اللّه آبادى علیا قرار دارد که
مساحت آن قریب به 250 متر مربّع مىباشد. همچنین در شمال شرق بقعه،
حسینیه قمر بنى هاشم علیهالسلام به مساحت 120 متر و در امتداد آن 5 واحد زائر
سرا قرار دارد. در جنوب غرب و خارج از دیوار صحن، وضوخانه، و
سرویسهاى بهداشتى احداث شده است. زمین زیارتگاه قریب به دو هزار
متر مربّع است که قبور چند تن از مومنان در آن مشاهده مىشود.
حاج محمّد فاطمى مقدم در خصوص حفّارى غیر مجاز در بقعه که در دو
سال قبل صورت گرفت مطلب جالبى نقل مىکند که عیناً آنرا ذکر مىکنیم:
«هنگامى که متوجّه شدم بقعه مورد دستبرد و حفّارى قرار گرفته، دست پاچه
شدم و به چند تن از اهالى و پاسگاه اطّلاع دادم. تمام کف بقعه کنده شده
بود، حتى به لحد شیخ نیز جسارت کردند و تمام استخوانها بیرون افتاده
بود، پس از هماهنگى با مسئولین، استخوانها جمع آورى شد و مجدداً
داخل کفن کردم و با گلاب معطر و سپس دفن کردم.»
با وجود آنکه استاد محمّد اسماعیل مقیمى از این بقعه تنها با نام شیخ
مقدّم[2] یاد مىکند و ظاهراً از قول محمّد حسن صنیع الدوله[3] است و
خود وى آن را در زمان تألیف کتاب از نزدیک مشاهده ننموده، اهالى نام او را
شیخ محمّد مقدّم یاد مىکنند و مىگویند؛ او در این روستا به تدریس
مشغول بوده است. برخى نیز مىگویند براى تبلیغ به این روستا آمده بود که
وفات مىکند و در همین جا دفن مىشود. متأسّفانه از هویّت واقعى آن اطّلاع
دقیقى حاصل نشد.
[1]. اللّه آباد علیا، به طول جغرافیایى َ 1 ْ 58 و عرض جغرافیایى َ 24 ْ 37 و در ارتفاع متوسّط 1140 مترى از سطح دریا واقع شده و بیش از چهار قرن سابقه تاریخى دارد. رودخانه اترک از 5/4 کیلومترى جنوب آبادى مىگذرد و کوه چاهک با ارتفاع 2318 متر در 5/10 کیلومترى شمال شرق، کوه بیزه با ارتفاع 2193 متر در 5/11 کیلومترى جمعیّت این روستا 698 خانوار که شامل 970 نفر است. از این تعداد 80% آن با سواد هستند. مشاغل عمده اهالى؛ زراعت، باغدارى و دامدارى است و عمده محصولات زراعى آنان، گندم و جو، و محصولات باغى انگور است که به صورت آبى و دیمى و با آب قنات کشت مىکنند.
[2]. جغرافیاى تاریخ شیروان: 244.
[3]. مطلع الشمس: 147.
- ۱۶۱۲
- ادامه مطلب
