مزارات ایران و جهان اسلام

این حسینیه در انتها و حاشیه غربى خیابان مولوى شهر قزوین قرار گرفته است و بخشى از شانزده عمارت تو در تو و پیوسته است که در سال 1275 هجرى قمرى به سرمایه مرحوم «حاج محمّد رضاى امینى» از تاجران قزوین ساخته شده است. بناى حسینیه از سه تالار در جهت شرقى و غربى تشکیل شده است که به موازات یک دیگر واقع شده‏اند و با اُرُسى‏هاى چوبى زیبایى به یکدیگر ارتباط پیدا مى‏کنند. تالار میانى از دو تالار دیگر بزرگ‏تر است و طول آن 18 متر و عرض آن 5 متر است. طول و عرض دو تالار شمالى و جنوبى، 10 و 5 متر است.

در انتهاى شرقى و غربى هر یک از دو تالار جنوبى و شمالى، دو اتاق کوچک ساخته‏اند. تالار جنوبى داراى نه دهانه ارسى کشویى مشبّک با شیشه‏هاى رنگى بسیار زیبا از شاهکارهاى هنرى این مجموعه است. سقف تالار نیز داراى تزئینات نقاشى همراه با آیینه کارى است. تزئینات گچبرى،چوب و آیینه کارى این تالار به گونه بسیار هماهنگ و زیبایى با یک دیگر تلفیق شده ‏اند.

تالار میانى که از دو تالار دیگر بزرگ‏تر است، داراى طاقچه‏ها و رف‏هاى
کاسه‏اى مزیّن به آیینه کارى و گچ‏برى‏هاى بسیار زیباست. این تالار با دو پنج
درى به تالارهاى شمالى و جنوبى متّصل مى‏شود. در نیم دایره بالاى پنج
درى که به ایوان شمالى راه مى‏یابد، بروج دوازده گانه نقش شده‏اند. سقف
این تالار به سه بخش تقسیم شده است: بخش میانى داراى تزئینات گچ برى
همراه با آیینه کارى است، و در دو بخش دیگر با نقاشى روى چوب و آیینه
کارى، تزئینات هندسى جالبى پدید آورده‏اند.

این تالار از راه شش در، در دو جبهه شرقى و غربى به اتاق‏هاى دو سوى
تالار ارتباط پیدا مى‏کند. در زیر تالارها، بخش هایى چون سردابه، زیرزمین،
شربت خانه، انبار و آشپزخانه ساخته شده‏اند که به هر دو حیاط شمالى و
جنوبى راه دارند. حیاط جنوبى از حیاط شمالى بزرگ‏تر است و حوض
بزرگى نیز دارد.

دیواره شمالى حیاط جنوبى سنگى است و نقش‏هاى برجسته فراوانى
دارد. با گذشت زمان، سنگ‏هاى دیواره فرسوده شده و بسیارى از نقش‏هاى
آن‏ها از میان رفته است.