مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده در میان روستای علی آباد بزرگ (سادات بزرگ) و علی آباد کوچک (سادات کوچک) از توابع بخش زرّین آبادِ شهرستان دهلران قرار دارد و در میان مردم منطقه و استان ایلام از شهرت بسزایی برخوردار است. این امامزاده به سیّد مجنون شهرت دارد و علّت آن این است که افراد مجنون را به قصد زیارت و شفاء شبهای جمعه در مرقد مطهرش دخیل می‌بندند و اکثر قریب به اتفاق شفا می‌یابند.

بقعة این امامزاده در 45 کیلومترى شرق شهرستان دهلران و در کنار جادّة اصلى دهلران ـ اهواز، در میان دشت بزرگ و سرسبزى بنام دشت عبّاس واقع شده است.

بناى این امامزاده در زمان جنگ تحمیلى و اشغال شهر دهلران به دست دشمن بعثى به تلّى از خاک تبدیل و به طور صد در صد تخریب گردید. پس از پایان جنگ و در سال‏هاى 68 ـ 69 توسّط مدیریت اوقاف و امور خیریّة استان ایلام کار بازسازى بقعة امامزاده عبّاس آغاز شد و بناى با شکوهى پى ریزى گشته که هنوز کار توسعة آن ادامه دارد.

بناى کنونى شامل ایوان، گنبد، حرم و ایوان و رواق است که به صورت مربّع مستطیل در آمده و ایوان اصلى آن در جانب شمال قرار دارد و داراى کاشى‏کارى است. گنبد بنا به  صورت دو پوش و به شکل شلجمى به قطر هشت و ارتفاع نُه متر است که در ساقة آن دو پنجره جهت نورگیرى تعبیه شده است.

بقعة باشکوه این امامزاده در 12 کیلومترى جنوب غربى روستاى بیشه دراز، در 50 کیلومترى غرب شهرستان دهلران و در نزدیکى مرز ایران و عراق، در منطقه‏اى به نام «نصریان» واقع شده است.

ساختمان امامزاده بسیار قدیمى بود، امّا سقف نداشت. بر طبق باورهاى مردم منطقه، دیوارهاى آن سقف را نمى‏پذیرفتند. در زمان جنگ تحمیلى عراق علیه ایران و در سال 1359 هـ. ش به تصرّف ارتش عراق در آمد و دچار خسارت زیادى شد. پس از پایان جنگ و با شروع بازسازى مناطق مسکونى شهرستان دهلران، بقعة این امامزاده نیز پس از تخریب، به شکل با شکوهى بازسازى شد.

بقعة باشکوه این امامزاده، در هفت کیلومترى شرق شهر زرّین‏ آباد از توابع شهرستان دهلران، در روستاى بردى، بر روى تپّه‏ اى مشرف بر رودخانة همیشه جارى میمه، و در 180 کیلومترى جنوب شرقى ایلام واقع است. ساختمان امامزاده یکى از بناهاى بسیار قدیمى و منحصر به فرد است که برخى آن را متعلّق به دورة سلجوقیان و عدّه‏اى به دوران هلاکوخان مغول نسبت مى‏دهند.