- سه شنبه ۱ مهر ۹۳
این زیارتگاه در 16 کیلومترى شمال باختر شهر اشکذر، در روستاى حاجىآباد از توابع شهرستان صدوق قرار دارد.
ساختمان بقعه، بنایى نسبتاً مفصّل به سبک امامزاده عقداست، به این شکل که سه طرف ساختمان به وسیله دالانى محدود شده و بقعه از خشت و گل مىباشد که در سالیان اخیر مرمّت و بازسازى شده است. براى رسیدن به ایوان و مدخل اصلى بقعه، پیمودن 11 پلّکان الزامى است.
بقعه به صورت مربّع و به ابعاد 27×27 متر مىباشد که از دو فضاى داخل حرم و شبستان تشکیل شده است. مرقد امامزاده در اتاقى که داراى چهار صفه بزرگ که پنج مترى ارتفاع دارد، قرار گرفته و بر روى این صفّهها گنبد عرقچینى بنا که به قطر 8 و ارتفاع 5 متر، استوار گردیده است. زیر گنبد، ضریح آلومینیومى بقعه قرار دارد که اندازه آن 20/2×20/1 سانتىمتر مىباشد. دور تا دور اتاقِ مرقد، چهار شبستان تعبیه نمودهاند که قاعده آن پایینتر از اتاقِ مرقد است و توسّط دو پلّکان به هم مرتبط مىشود. درِ بقعه از سمت مشرق و رو به خیابان و روستاى حاجىآباد باز مىگردد. به گفته ایرج افشار، اصل بنا از قرن دهم هجرى است و قسمت دالان، جدید و الحاقى مىباشد. برابر بقعه اصلى، مزارى است که بر قسمت بالاى سر آن، کتیبهاى از کاشى معرّق به خطّ نسخ خوش دیده مىشود که قسمت زیادى از آن ریخته و از میان رفته است. قسمت باقیمانده عبارتند از: «[ق]طبالدّین [بن] شمسالدّین بن [ریخته] محمّد بن [ریخته] احمد حاجىآبادى در تاریخ عاشر شهر محرّم الحرام لسنة 942 ﻫ . ق»
این بنا به شماره 8557 و در تاریخ 2/9/1382 در فهرست آثار ملّى به ثبت رسیده است. برخی از محقّقین شخص مدفون در این بقعه را سیّدحسن بن سعد بن محمّد بن اسماعیل بن محسن بن على بن محمّد بن ابىطالب بن عربشاه بن عیسى بن زید بن حسن بن احمد بن محمّد ابىجعفر بن على ابىالحسن بن عبیداللَّه بن احمد الشعرانى بن على العریضى بن امام جعفرصادق می‌دانند. وفات وى به احتمال قرین به یقین، سال 876 ﻫ . ق است؛ زیرا پسرعموى جدّى وى که حسن بن شرفشاه بن عربشاه بن عیسى بن زید مذکور نام دارد، در سال 715 ﻫ . ق وفات یافته است. از این امامزاده به میرحسن بن سعید شهید اقلید نیز یاد می‌کنند.
- ۱۵۸۳
- ادامه مطلب
