مزارات ایران و جهان اسلام

سایت علمی پژوهشی زیارتگاه های ایران جهان اسلام (امامزاده ، بقعه، آرامگاه، مقبره، مزار، گنبد، تربت، مشهد، قدمگاه، مقام، زیارت، معرفی عالمان انساب، کتابشناسی مزارات و زیارت و انساب

بقعة پیرحمزه ـ ابرکوه

این بقعه در کوچه هفتمِ خیابان شهید بهشتی شهر ابرکوه و در هفتاد متری مسجد طاووسی واقع شده است که به آن «پیرمراد» یا «پیرحمزه سبزپوش» می­گویند.

ساختمان بقعه، بنایی است چهارضلعی به ابعاد 5/6×5/6 متر از جنس خشت و دارای گنبدی به قطر شش و ارتفاع هشت متر است. هر پی بقعه حدود 10/1 سانتی­متر پهنا دارد و حکایت از قدمت بنا است. شهرت و نفاست بنا به مناسبت گچبریهای ظریف و آراسته‌ایست که در محراب و ازارة داخلی آن دیده می­شود و از آن قرن ششم هجری است. به قول استاد محمّد تقی مصطفوی با گچ کاریهای گنبد علویانِ همدان، و مدرسة حیدریّه قزوین، و مسجد جامع ورامین همترازی و هم­نمایی دارد.

عرض ازارة گچبری که 10/1 سانتی­مترست علی­القاعده در چهار ضلع بنا بوده که متأسّفانه قسمت مختصری از آن پس از خرابیها بجا مانده است. و مقداری از قسمت باقیمانده پشت صورت قبری بزرگ پنهان است. بر این گچبری به خطّ نسخ آیات قرآن کار شده است.

بر دورة بدنة زیر گنبد کتیبه­ای از آیة قرآن به خط کوفی تزئینی گره­ای به رنگ آبی و کبود بوده که قسمتهایی از دو ضلع آن باقی است. این نوع کار از آن قرن هشتم هجری است و نظیرش در ابنیة یزد و ابرقوه مکرّر دیده می­شود و نشان می­دهد که این بنا در قرن هشتم مرمّت و بازسازی شده است.

بر دو سطح دیوار داخلی بقعه، آثار چهار شمسه که سائیده و رنگ پریده است دیده می­شود. در اساس به رنگهای آبی و کبود ساخته شده بود و کاه گل کثیفی که به قصد مرمّت بر دیوارها کشیده­اند هنر و ظرافت کهن را محو کرده است.

محراب گچبری زیبای بقعه، سالمترین قسمت بنا است. نقوش برجستة آن را طرحهای اسلیمی و گل و بته و زنجیره­های هندسی تشکیل می­دهد. در قسمت وسط محراب دو ستون نمای ظریف هم تعبیه کرده­اند.

در این محراب، شش رشته آیات قرآن از سوره­های دهر، بقره و جز آن به خطّ ثلث و کوفی کتیبه شده است. در قسمت فوقانی محراب دو حقّه برجسته دیده می­شود و در دورة آنها که به شکل کمان است نام سازنده و تاریخ کار او ضبط شده است که بدین صورت می­باشد: «عمل محمّد بن ابی­الفرج العراقی غفرالله له. فی المحرم سنة ... سین و خمس مائة.» این بنا با شکوه که بر اثر مرور زمان از بین رفته در سال 1374 هـ . ش بازسازی و تعمیر شده است. متأسّفانه از هویّت خفته در مزار گزارش به ثبت نرسیده و هر گونه اظهارنظر خالی از مدرک و استناد است.

این بنا به شمارة 205 و در تاریخ 31/4/1313 در فهرست آثار تاریخی و ملّی به ثبت رسیده است.

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
موضوعات
سایت علمی پژوهشی زیارتگاه های جهان اسلام (معرفی بیش از چهل هزار زیارتگاه)

طراح وبلاگ: سید محمد علوی زاده