مزارات ایران و جهان اسلام

این مکان جای عاشقان باشد
گر که خواهان عشق جانانی
بارگـاه امامــزاده حسـن
قبـر نـوباوگـان پیغمبـر
بوسه زن بر مزار این طفلان
شد هر آنکس مرید این درگاه
دردمندان در این مکان بی‌شک
 

عاشقان را صفای جان باشد
جلوه او در ایـن مکان باشد
تا ابـد فخـر شیعیان باشـد
کن زیارت که فیض جان باشد
تا تو را ضامن جنان باشد
عزّت او در آن جهان باشد
زانوی عجزشان عیان باشد
 

گذر افتـاد مـرا روزی فهّادان
شدم پرسان از آن شاهزاده، گفتند
بدیدم غنچه‌ای نشکفته آنجاست
من این جا خـادم این آستانـم
کلید دارم به هر روز و شب تار
کـرامت دارد این آقـا چنـانی
امـامزاده حسـن نـام شریفش
کند عرض ادب او بعد از اینها
مزیدی گفت غلام این آستانم
همه داننـد که من خدمتگزارم
امامزاده حسن را من غلامـم
مرا عمریست که اینجا جان نثارم
ز زوّارش زجـان خدمتگـزارم
ادامـه می‌دهم تا زنده هستـم
مرا هست افتخاری هر که هستم
در آخر آن چنان امیـدوارم
شریفی گفت خادمی از خادمانم
به پای گنبـد ایشان گیاهم
 

بدیدم گوهری او بود درخشان
گل بی‌خار به یزد بسیار هستند
مزیدی خادمش بود، نام عباس
ببین خدمتگزار دوستانم
پذیرائی کنم زین خیل زوّار
در او خدمت کنم، همچو غلامی
هنوز پرسان بود نام و نشانش
شناخت بیشتری باشد به آقا
غلام خاندان، در دو جهانم
کلیددار و غلام و جان نثارم
همه داننند که عباس هست نامم
به دربار گرامش پاسدارم
مراعمریست که اینجور هست کارم
کامید و جارویش گیرم به دستم
دل خود را به این خاندان بستم
به وقت مرگ آیند در مزارم
که من خاک ره این خاندانم
پناهم ده حسن جان بی‌پناهم
 

دلا یک دم بیـا انـدر فهّادان
به عطر و بوی گل مشامت تازه
بدان ای دل که اندر این گلستان
به گردش گر روی در هر گلستان
بکن عرض ادب ای اهل ایمان
ببین این غنچه ایست از باغ خوبان
 بدانید قدر این سردار طفلان
بود خدمتگزار مزیدی از دل و جان
بگو حرفی شریفی از گلستان
به خاندان نبوت یار قرآن
 

گل سرخ بین جدا گشت از گلستان
گردان‌بزن بوسه به این‌گل ازدل‌و جان
چه بسیار گوهرانی هست درخشان
ببینی بوی ایشان هست یکسان
درخشان است ببین نور حسن جان
که گردیده درخشان در فهّادان
که ایشان مایه فخرند به ایران
امامزاده حسن را در فهّادان
بگو مدح و ثنائی از دل و جان
بکن خدمتگزاری از دل و جان