- چهارشنبه ۲۱ خرداد ۹۳
درست در زیر گنبد، ضریح نقره‌ای و آب طلای امامزاده قرار دارد که اشعار محتشم کاشانی زینت بخش آن است. بر بالای درب ورودی ضریح کتیبه‌ای به این مضمون قلمزنی شده است: «ضریح مطهّر حضرت سلطان زکیالدّین در زمان رهبری حضرت آیةالله خامنه‌ای و توسّط بانیان خیر آقایان حاج احمد زارع دهنوی فرزند عبدالحسین و حاج حسین دهقان دهنوی فرزند غلامرضا در اصفهان ساخته و نصب گردید. 1378 ﻫ . ش» زیر کتیبه فوق، بر تیر عمودی آن منقور است: «همّت حاج محمّد حسین پرورش و بازرگری آقایان حاج محمّد حسین و حاج عبّاس پرورش و قلمزنی حسین عبّاس‌پور و نجّاری حاج اکبر خبوشانی انجام پذیرفت.» چهل چراغ بزرگی در بالای ضریح و زیر گنبد نصب است.
دو ایوان بزرگ در شمال و جنوب بقعه است و از جنوب غرب نیز دربی به داخل حرم باز میشود. ایوان شمالی بقعه که فعلاً به عنوان مدخل اصلی از آن استفاده میکنند، بسیار با شکوه و زیباست که ارتفاع آن حدود 10 متر و در جانبین آن دو گلدسته مرتفع و زیبا به بلندی 10 متر قرار دارد که بر شکوه بارگاه افزوده است. بانی گلدسته، حاج عبدالله رحمتی احمدآبادی اردکانی فرزند محمّد رضا است که کار ساختمان آن در سال 1422 ﻫ .ق مطابق با سال 1380 ﻫ .ش انجام شده است. دور تا دور دیوار بیرونی بقعه، سورة یس بر روی کاشی آبی مزیّن گشته و در بالای درب اصلی ایوان شمالی نیز بخشی از آیات سورة نور در کاشی آبی و فیروزه‌ای نقش بسته و این همه را باید همّت والای مردان دهنوی دانست.
تصویری از آرامگاه باشکوه امامزاده سلطان زکی الدین دهنو |
ایوان جنوبی فاقد گلدسته است و در سال 1378 ﻫ . ش توسّط حاج علیرضا عابدین و حاج صفر علی دهقان فرزند علی کریم، کاشکاری شده است. این بقعه دارای دو صحن است که اولی در شمال و غرب بقعه است که بیش از چهار هزار متر مربع است و در وسط آن سقاخانه‌ای با نام حضرت ابوالفضل و با گنبد کوچک خودنمایی میکند. پیرامون این صحن، درختان کاج و سرو به شکل خاص کاشته شده‌اند. در غرب بقعه، صحن کوچکی به مساحت هزار مترمربع قرار دارد که شبستان یا حسینیه‌ای در حال ساخت میباشند. این صحن، در جنوب بقعه امتداد دارد و تعداد ده حجره به عنوان زائرسرا در آن احداث شده است.
نسب شریف
اهالی دربارة نسب شریف امامزاده اطّلاع دقیقی ندارند، برخی سلطان سیّد زکیالدّین را از نوادگان امام موسی کاظمA میدانند، اما این ادّعا به اثبات نرسیده و صحّت آن مورد تردید است، زیرا یزد و نواحی آن، مقرسادات عریضی بوده است، بنابراین نگارنده به ظن غالب احتمال می‌دهد که شخصیّت مدفون در این بقعه یکی از سادات زکیالدّین حسینی عریضی است که در یزد سکونت داشته و به احتمال قوی سیّد محیالدّین ابوالحسن الزکی بن ابی محمّد علی جمالالدّین بن ابی جعفر محمّد الزکی [جدّ سادات زکیالدّینی] بن ابی طالب علی[1] بن عبید الله بن ابی جعفر محمّد بن علی ابی الحسن بن عبیدالله بن احمد الشعرانی بن علی العریضی بن امام جعفر صادقA می‌باشد که به گفتة مؤلّف کتاب نزهة العیون دارای چهار فرزند به اسامی ذیل بوده است:
اُمّ کلثوم، احمد ابوجعفر، زید [که در کودکی وفات یافت] و سیّدعلی جمالالدّین ابو محمّدالباقر که در رجب سال 576 ﻫ . ق وفات یافته است. تداوم نسل سید محمّد زکی از همین فرزند اخیر است. از این رو علمای انساب برای وی هفت فرزند به اسامی: حسین جلال الدّین ابوعبدالله، تاج النسب، شرف النسب، محمّد جلال الدّین ابوالحسن الزکی، فاطمه، زید و حسن ابوالقمر نام میبرند و تنها تداوم نسل او را از محمّد جلال الدّین ابوالحسن الزکی میدانند.[2]
همین شجره نامه را علّامه نسابه عمیدی حسینی در کتاب خود ذکر نموده و از این خاندان به شایستگی یاد میکند که جملگی در یزد و نواحی آن سکونت داشتهاند.[3]
سیّد ابوطالب مروزی، جدّ این خاندان، یعنی، سیّد ابوجعفر محمّد الزکی را امام مشهد رضوی و متوفّای به یزد میداند،[4] از این رو نگارنده احتمال داده که وی در بقعه منسوب به سید مصلّی شهر یزد مدفون است. از آن جهت این خانواده به زکی و زکیالدّین شهرت پیدا کرده بودند که به زهد و تقوی متصف و در قرن پنجم به عنوان امام مشهد الرضاA خدمتگزاری میکردند.
- ۲۴۷۷
- ادامه مطلب
