مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در 15 کیلومترى باختر شهر نهاوند و در میان کوچه طالقانى روستاى کیان قرار دارد.

بناى قبلى که از خشتوگل بوده را تخریب کرده و به جاى آن بنایى در سال 1361 هـ . ش توسّط آقاى محمّد حسین کیانى ساخته شده است. اصل بنا به صورت مستطیل و به ابعاد 3×5 متر مى باشد که در آن از جانب جنوب شرق باز مى شود و همچنین ایوان کوچکى در شرق دارد. در ایوان، کتیبه اى در زمینه لاجوردى که سوره حمد در آن نوشته شده است قرار دارد.

بقعه این امامزاده در 14 کیلومترى باختر شهر نهاوند، میان گورستان روستاى گیل آباد واقع است.

بنایى ساده و تازه ساخت که به صورت هشت ضلعى و هر یک از اضلاع آن 20/4 سانتى متر است که در آن از جانب مشرق باز مى شود و چند پنجره جهت نورگیرى در جهات دیگر دارد. گنبدى عرقچینى به قطر 40/1 و ارتفاع 50/1 سانتى متر بر بالاى بقعه تعبیه گردیده که اخیراً ایزوگام شده است.

مشهور به «شاهزاده ابراهیم»، بقعه این امامزاده در 36 کیلومترى شمال باخترى شهر نهاوند و میان روستاى شاهین درّه و عبّاس آباد واقع است.

بقعه در میان گورستان قدیمى آبادى واقع شده و به صورت مربّع و به ابعاد 10×10 متر است و ایوانى جانب مشرق دارد. حیاطى به ابعاد صد متر در این قسمت مى باشد که دور آن را حصارکشى نموده اند و درى جانب جنوب دارد که در طرفین آن دو مناره کوچک تعبیه شده است. مرقد امامزاده در اتاقى به ابعاد 6×6 متر قرار دارد که در وسط آن ضریحى آهنى به ابعاد 1×20/1 سانتى متر از قبر محافظت مى کند. دو پنجره جهت نورگیرى اتاق جانب جنوب و مغرب تعبیه شده است. درى نیز جانب شمال به اتاق مجاور بقعه باز مى شود. این اتاق که به ابعاده 4×8 متر است، درى به ایوان بقعه و سه پنجره در سه جهت دارد.

بقعه باشکوه این امامزاده در 11 کیلومترى شهر نهاوند، در روستاى با طراوت و زیباى درّه ابراهیم واقع است. به جهت شهرتى که این امامزاده و بقعه متبرّکه آن به این روستا داده، نام روستا به خاطر واقع شدن در میان کوه ها و محصور ماندن آن، به درّه ابراهیم موسوم شده است.

بناى قبلى امامزاده که از سنگ و گل و متعلّق به دوره قاجاریّه بود، تخریب گردید و به جاى آن بناى باشکوه فعلى ساخته شد. بقعه کنونى امامزاده به شکل مستطیل و به مساحت 600 مترمربّع است که جانبین آن حسینیه مردانه و زنانه تعبیه شده است. مدخل اصلى حرم، شامل ایوان بلندى به ارتفاع تقریبى 12 متر مى باشد که جانبین آن دو درِ ورودى قرار دارد. پس از عبور از این درها به ضریح نقره اى و آب طلاى مرقد مى رسیم که کتیبه اى بر درِ ورودى آن نقر شده است و از قرار ذیل مى باشد: «ضریح مطهّر امامزاده ابراهیم(علیه السلام)اولاد امام موسى کاظم(علیه السلام)که به همّت هیأت امنا و کمک هاى مردمى و با نظارت اداره اوقاف و امور خیریّه شهرستان نهاوند به سال 1378 شمسى ساخته و نصب گردید. طرّاحى و ساخت صنایع فلزى قبادى ـ فارس، فسا» این ضریح میان هشت ستون قطور قرار دارد که جهت نگهدارى گنبد بزرگ بقعه ساخته شده است.

این زیارتگاه که به «باباپیره» مشهور است، در پنج کیلومترى شمال باخترى شهر، جنب معدن و در دامنه کوهى در سمت راست جاده نهاوند کرمانشاه واقع شده است.

این بقعه که تنها ساختمان این ناحیه است در بالاى صخره اى بنا شده و اطراف آن را تعدادى درخت و زمینهاى زراعتى گرفته است. آرامگاه مشرف به شهر نهاوند است و چشم انداز آن فوق العاده زیبا و دیدنى است. چشمه آبى خرد، باغچه ها اطرافش را سیراب مى کند.

بنا از داخل به صورت هفت ضلعى است که ضلع هشتم آن به ابعاد چهار متر است و تبدیل به ایوان شده و رو به شهر است و داراى هلال بندى و مقرنس سازى است. در پیرامون بقعه، قبور تنى چند از مومنین آشکار است، اما سنگ قبرهاى  سیاه قدیمى به کثرت در اطراف ریخته است که نشان از قدمت گورستان جنب بقعه دارد.

این آرامگاه در 20 کیلومترى جاده کرمانشاه ـ نهاوند در قریه لیلى یادگار و بر روى تپّه اى واقع شده و مورد احترام روستائیان است.

در گذشته بقعه اى کوچک پیرامون قبر وجود داشت که متأسّفانه در سالیان گذشته تخریب شد و اینک تنها دور قبر به صورت سنگ چین است و حتى در ایام کاشت گندم و جو، مکان مورد نظر شخم زده مى شود. در بین روستائیان چنین مشهور است که در زیر این تپّه، غارى است که غنائم و طلاجات بدست آمده توسّط سپاه اسلام نگهدارى مى شود. شبهاى جمعه زنان روستایى با افروختن شمع این مکان را زیارت مى کنند.

این آرامگاه در محلّه درب شیخ شهر نهاوند واقع شده است. بقعه از بیرون به شکل مربّع مستطیل و به ابعاد 6×5 متر و از داخل به صورت هشت ضلعى غیر منتظم است که شالوده آن از خشتوگل ساخته شده و تعمیراتى در آن صورت گرفته است. درب بقعه از جانب مشرق باز مى شود و کمى پایین تر از سطح خیابان واقع شده و داخل بقعه قوس بندى شده است.

مرحوم حسن نهاوندى، متوفّاى سال 1250 هـ.ق در قطعه شعرى، ضمن توصیف و تمجید از شیخ ابوالعباس، تاریخ احداث بقعه وى را که به دستور محمود میرزاى قاجار حاکم وقت نهاوند (1240هـ.ق) ساخته شده است به صورت ماده تاریخ، سال 1233 اعلام مى دارد، به این شرح است;^([1])

این زیارتگاه در دوازده کیلومترى شمال باخترى شهر نهاوند، و در میان گورستان بزرگ شهر برزول واقع است. 

اصل بنا به یکونیم قرن پیش بود که بر اثر آتش سوزى تخریب و در حدود پنج سال قبل تجدید بنا شد. بعه به صورت هشت ضلعى غیر منتظم است که چهار درب در چهار جهت دارد. درب اصلى آن از جانب مشرق باز مى شود و ایوان کوتاه نیمه کاره دارد. گنبدى بر فراز بقعه تعبیه شده که ثطر آن چهار و ارتفاع آن بیش از پنج متر مى باشد. این گنبد از داخل به صورت کلاه خودى و بر ساقه اى شصت سانتى مترى و از بیرون به شکل استوانه اى است. در وسط بقعه ضریحى آهنى به طول 30/1 و عرض یک متر بر روى سکویى بیست سانتى مترى قرار دارد.