امامزاده یحیى شیروان

فهرست مطالب این پست:

امامزاده یحیى شیروان

امامزاده هاشم و یحیى کمال آباد اراک

امامزاده یحیى جیر اراک

امامزاده یحیى میلاجرد اراک

امامزاده یحیى اسفندان اراک

امامزاده یحیى فسا

امامزاده یحیى بزیجان محلات

امامزاده یحیى فرمهین تفرش

امامزاده یحیى مزک تفرش

امامزاده سیّد یحیى دولت آباد بافت

 امامزاده یحیى شیروان

در هفت کیلومترى شمال غرب شهر شیروان، در خارج از روستاى منصوران، بقعه باشکوهى قرار دارد که به امامزاده یحیى مشهور و معروف است و اهالى او را از نوادگان امام موسى کاظم علیه‏ السلام مى ‏دانند.

فهرست مطالب پست:

موقعیّت آرامگاه امامزاده یحیى محلاّت..

نگاهى به یحیى و فضل از سوى علماى انساب..

شخصیّت مدفون در بقعه امامزاده یحیى محلاّت..

توصیف آرامگاه امامزاده یحیى محلاّت..

 موقعیّت آرامگاه امامزاده یحیى محلاّت

یکى از مزارهاى قدیمى و مورد احترام اهالى محلاّت، امامزاده یحیى و فضل الرضا است. این آرامگاه در کوى بالاى شهر محلاّت و در کنار خیابان سرچشمه، در گورستان عمومى واقع شده است . این بقعه شامل صحنى وسیع و حجره‏ هایى در اطراف آن است . بناى بقعه داراى طرح صلیبى مرکّب از دو فضاى رومى پوش است که توصیف آن بعد خواهد آمد.

بقعه این امامزادگان در دو کیلومترى شرق روستاى طایقان، و در 41 کیلومترى شمال باختر دلیجان و 39 کیلومترى شهر محلات واقع شده است.

ساختمان بقعه شامل یک بناى ایوان دار شمالى است که ابعاد 9/4×4 متر است و در بالاى آن گنبد شلجمى کوتاهى قرار دارد. در چپ مرقد، فضاى به عمق 5/1 متر قرار دارد که به صورت یک پستو است. در وسط بقعه، مرقد امامزادگان قرار دارد و حدود پنجاه سانتى متر از کف بقعه ارتفاع دارد و با گچ اندود شده و در آن ضریح فلزى ساده‏اى نصب است.

یکى از مزارات قدیمى و مورد احترام اهالى محلاّت، امامزاده یحیى و فضل الرضا است. بقعة این امامزاده، در کوى بالاى شهر (که اینک به خیابان گلستان تغییر نام داده) پشت بوستان ایرانشهر، در میان گورستان عمومی شهر محلّات واقع شده است.

بقعة این امامزاده در محلّة پایین شهر محلّات واقع شده و به «شاهزاده عبداللَّه» مشهور است. به نوشتة مدرّسى طباطبایى، در سال 1324 هـ . ق، به استناد خوابى پدیدار گردیده و چون در کنار راه قم به اصفهان قرار گرفته، رشد و گسترش سریعى داشته است، اما مرحوم فیض ، در «گنجینة آثار قم»، بناى اصلى آن را از آثار قبل از صفویّه مى‏داند و مى‏نویسد: بقعة مورد نظر، به شکل مربّع به دهانة 8 و ارتفاع 9 متر، مشتمل بر چهار شاه‏نشین، هر یک به دهانة 4 و عرض یک متر است که از هر کدام، به جز شاه نشین غربى، درى به خارج گشوده مى‏شود. در چهار زاویة بقعه، نیم طاقى بالا آمده و صورت چهار ضلعى را به هشت ضلعى و قدرى بالاتر، به شکل شانزده ضلعى و بالاى آن به فلکه‏اى تبدیل کرده و پاطاق گنبد عرقچینى بر آن استوار شده است. جدار بقعه، داراى نقّاشى غیر ممتازى به تاریخ 1343 هـ. ق است. بر فراز بقعه، گنبدى کلاه‌خودى به قطر و ارتفاع 12 متر از آجر وجود دارد که اینک با کاشى‏هاى خشتى پوشش یافته است.