مزارات ایران و جهان اسلام

این آرامگاه در جنوب شهر ابهر و در انتهاى خیابان 17 شهریور قرار دارد.

آرامگاه اصلى با پلان چهار طاقى احداث شده که با ایجاد شکست در جرزها به 20 وجهى تبدیل گردیده است. و کلاً از آجر بوده و بى پیرایه بودن ظاهرى آن عملکرد بنا را که همانا آرامگاه صوفیانه باشد، بیش از پیش تأکید مى‏نماید. برفراز این چهار طاقى، گنبد زیبایى به سبک پنج او هفت و همانند با گنبدهاى دوران سلجوقى استوار گشته و با گنبد بناى مسجد جامع قروه و مسجد جامع سجاس قابل مقایسه است. درِ ورودى با یک پلّه از کف محوّطه از سمت شمالى تعبیه شده و قبر پیر در وسط این محوّط  آرامگاه مولانا قطب‏ الدّین ابهرى ـ ابهره در سرداب با پلان صلیب (چلپیا) با اجراى 5 پلّه از کف بنا قرار دارد. سقف قبر و بازوى صلیب با طاق‌هاى جناغى بسیار زیبا طرح و اجراء شده است. که از این نظر با سبک قبرى که دلالت بر تاریخ احداث بنا و موتفى جهت تاریخى گذارى باشد در این بنا مشاهده نشده است.

آرامگاه ملاحسن در حدود 5/2 کیلومترى مغرب شهر سلطانیه قرار دارد و مدفن یکى از علماى حکمت الهى است که به قولى در دورة ایلخانى و به قول دیگر در دورة صفویّه زندگى مى‏ کرده است.

بناى مقبره در اصل در وسط حیاطى قرار داشته و با دیوارى محصور مى‏شده که بقایاى دیوار و تأسیسات ورودى آن برجاى مانده است. بناى مقبره از بیرون هشت‏ضلعى و از داخل، مربّع است. طول اضلاع اصلى هشت ضلعى، 30/8 و طول اضلاع فرعى، 75/5 متر است. اضلاع بزرگ داراى ایوان‏هاى وسیعى هستند که از طریق راه پلّه‏هایى به غرفه‏های طبقه دوّم دسترسى پیدا مى‏کنند. در اضلاع فرعى نیز غرفه‏هاى دو طبقه ساخته شده است. تمامى ایوان‏ها و غرفه‏ها توسّط دهلیزى به همدیگر مرتبط مى‏شوند.

آرامگاه حضرت قیدار نبى‏ ‰ در داخل شهر قیدار در سمت راست خیابان امام واقع شده است.

این بنا که از مواریث فرهنگى ماست در سال 716 هـ . ق به دستور بلغار خاتون، زن غازان خان ایلخانى، بقعه آن تجدیدبنا شده و سپس گنبد آن در سال 751 هـ . ق به دست استاد تیمورخان سلطانیه‏اى احیاء و در قرن 11 هجرى قمرى گچ‏برى گردیده است. این بنا در زمینى به مساحت 5/1 هکتار در منطقه‏اى کوهستانى واقع است و تمام فصول زایر دارد.

آرامگاه مرحوم سیّد محمّد مجتهد در اواسط خیابان نواب صفوى و در حدفاصل بازار پائین و قبرستان پائین قرار دارد. این مقبره در زمان برپائى در خارج از شهر بوده بطورى که ادوار براون مستشرق انگلیسى مى‏نویسد: «... از دروازة شهر از غرب وارد شدیم و از طرف راست قبرستان بزرگى که گنبد و امامزاده در آن دیده مى‏شد عبور کردیم.»