مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در میان قبرستان عمومى روستاى بکندى، در 3 کیلومترى جنوب خاور گردنه کوهین، و در 43 کیلومترى شمال باختر قزوین، با چشم انداز زیبا واقع شده است.

امامزاده در کتاب فرهنگ جغرافیایى آبادیهاى کشور بنام «امامزاده طیّب» معرّفى شده است.[1] بناى قبلى که از خشت و گل بود در سالیان اخیر تخریب شد و بجاى آن بناى مربّع شکلى به ابعاد 15×15 متر ساخت شد که ایوانى در جانب جنوب دارد. دو در ورودى نیز در شمال بقعه، و پنج پنجره نیز در چهار جهت تعبیه شده است.

بقعه این امامزاده در سینه کش و دامنه کوهى در خارج از روستاى امام ضامن، در 14 کیلومترى شمال باختر قزوین واقع شده است.

بناى قبلى که از خشت و گل بود در سالیان اخیر تخریب و به جاى آن بنایى نه چندان جالب ساخته شد. این بنا کرسى بلند است و حدود یک متر از کف صحن ارتفاع دارد و چشم انداز آن فوق العاده زیباست.

بقعه این امامزادگان مقابل مدرسه روستاى مقانک و به فاصله 200 مترى آن و در ریشه کوه با چشم انداز مناسب واقع شده است.

بنا که از سنگ لاشه و ملاطِ خشت و گل ساخته شده است، شامل دو اتاق تو در توست که مرقد امامزادگان در اتاق دوّم قرار دارد. یک چنار تنومند در کنار بقعه است که عمر آن را بیش از سیصد سال گفته ‏اند.

بقعه این امامزاده به فاصله 800 متر از روستا خاکعلى (از دهستان بشاریات، بخش آبیک) در 26 کیلومترى جنوب خاور قزوین و در میان قبرستان عمومى روستا واقع شده است.

اصل بنا قدیمى و از سنگ لاشه و ملاط گل ساخته شده و بخش‏هایى از آن من جمله: گنبد از آجر بنا شده و بنا متعلّق به دوره قاجاریّه است که در سالیان اخیر تعمیر شده است.

اتاق مرقد به ابعاد 5×6 متر است و ضخامت دیوارهاى آن از هر طرف قریب به یک متر است. کف بقعه سیمانى و دیوار بقعه گچ اندود است که نقاشى‏هاى سبز بر آن کشیده شده است. چهار زاویه اتاق مرقد را با ایجاد گوشواره و توسّط رسمى بندى به دایره تبدیل نموده و در نتیجه گنبد عرقچینى بنا به قطر 3 و ارتفاع 2 متر بر آن استوار ساخته‏ اند.

بقعه این امامزاده در حدد دو کیلومترى خارج از روستاى زرشک، در میان درّه‏اى مصفّا و با چشم انداز خوب، در 16 کیلومترى شمال خاور قزوین واقع شده است.

اصل بنا به صورت یک اتاق مربّع مستطیل و به ابعاد 12×10 متر است و درِ آن از جانب جنوب باز مى‏شود و ایوانى به ابعاد 8×2 و ارتفاع 4 متر که توسّط دو ستون نگهدارى مى‏شود، در ابتداى آن قرار دارد.

در وسط اتاق، چهار ستون آهنى به فاصله سه مترى از همدیگر تعبیه شده و بر روى آن گنبد رفیع امامزاده قرار دارد. این گنبد که از نوع شلجمى بلند به قطر 3 و ارتفاع بیش از پنج متر است با ورق استیل تزیین یافته است.
در وسط این ستون‏ها، ضریح آهنى مشبکى به ابعاد 2×60/1 و ارتفاع 20/2 متر قرار دارد که بر روى تاج آن پارچه‏هاى سبز گذاشته ‏اند.

بقعه این امامزاده در خارج از آبادى بیدستان در میان مزارع گندم و ذرت، در 10 کیلومترى جنوب خاور قزوین واقع شده است.

بنایى کوچک و هشت ضلعى که ابعاد هر ضلع آن دو متر و در سالیان اخیر ساخته شده است. درِ بقعه از جانب شمال باز مى‏شود و دو پنجره در جهت شرق و غرب دارد. گنبد بنا از داخل هرمى و از خارج کلاه خودى است که نماى خارجى آن را ایزوگام نموده‏اند. در وسط بقعه ضریح آهنى گهوره‏اى شکلى به ابعاد 20/1×2 و ارتفاع یک متر نصب شده است. در مقابل درِ ورودى بقعه، درخت توتى است که اهالى پارچه‏هاى سبزیى جهت برآورده شدن حاجت به آن دخیل بسته ‏اند.

بقعه این امامزاده در 5 کیلومترى خارج از روستاى دیزجین، بر روى کوهى که راهِ آن مالرو است، واقع شده و چشم انداز آن بسیار زیبا است.

بنا به شکل مربّع و به ابعاد تقریبى 20/4×5 متر است که بر روى آن گنبد کوتاهى احداث شده و اخیرا ایزوگام شده است.

بقعه زیباى امامزاده سلطان بابا در میان قبرستان روستاى متروکه بابا از بخش طارم سفلى واقع شده و چشم انداز آن فوق العاده زیبا و دیدنى است.

بنا قدیمى و به صورت برج مدور به قطر 7 و ارتفاع 8 متر است که از سنگ لاشه و ملاط گل و گچ و چوب ساخته شده است. بقعه از داخل شبیه به هشت ضلعى است که هر یک از اضلاع آن یک طاقچه به شکل محرابچه
احداث شده و درِ آن از جانب مشرق باز مى‏شود. ایوانى کوتاه به ابعاد 4×3 و ارتفاع 3 متر در ابتداى مدخل قرار دارد که در طرفین آن یک سکو جهت نشستن تعبیه شده است.

ابقعه این امامزادگان در انتهاى خیابان نینه رود کیاکلایه علیا در 5 کیلومترى شمال خاور رازمیان واقع شده است. این بنا که از خشت و گل ساخته شده در کنار چنار تنومند و قطورى قرار دارد که ریشه اصلى چنار، شاخه‏هاى بزرگ دیگرى به وجود آورده است که اینک هفت درخت مرتفع به بلندى 20 متر است که سایه گستر آن قریب به 21 متر مى‏باشد. قطر تنه درخت را بیش از دو متر و قدمت آن را حدود 700 سال دانسته‏ اند.

بقعه این امامزادگان در میان قبرستان عمومى شهر معلّم کلایه واقع شده است.

اصل بنا به صورت مربّع و به ابعاد 16×16 متر است که درِ آن از جانب مشرق باز مى‏شود و بام آن به صورت حلب پوش و شیروانى است. در جانب شرق و جنوب، ایوانى با استفاده از ستون‏هاى چوبى احداث نموده ‏اند.

در میان بقعه سه صندوق چوبى یکى بزرگ به ابعاد 80/1×50/2 متر و دو دیگر به ا بعاد 5/2×20/1 متر به صورت مشبک و یکى دیگر به ابعاد 1×50/1 متر قرار دارد که روى آن‏ها با پارچه سبز پوشیده شده است.

بقعه این امامزاده در دو کیلومترى خارج از روستاى یله گنبد، بر بالاى کوهى مشرف بر روستا با چشم انداز مناسب، در 39 کیلومترى شمال باختر قزوین و 6 کیلومترى شهر کوهین واقع شده است.

بنایى ساده از خشت و گل است که ابعاد آن 4×5 متر و در میان ان صورت قبرى قرار دارد که روى آن را پارچه سبز نهاده‏اند. این بنا اخیرا از سوى اهالى مرمّت شده اما در کتاب فرهنگ جغرافیایى استان قزوین بنام
امامزاده یله گنبد و امامزاده قاسم معرّفى شده است. در هر صورت از هویّت شخصیّت مدفون اطّلاعى حاصل نشد.[1]

بقعه این امامزاده در خیابان امام خمینى رحمه‏الله شهر قزوین، در کوچه‏اى به نام امامزاده حلیمه خاتون واقع شده است.

بناى قبلى که از خشت و گل بود در سالیان قبل تخریب شد و بجاى آن بناى با شکوهى پى ریزى گشت که داراى گنبد، گلدسته، ایوان، ضریح، و سرداب است. سیّد محمّد على گلریز درباره بناى قدیم آن چنین مى‏ نویسد:«حلیمه خاتون را دختر موسى بن جعفر علیه‏السلام مى‏دانند. بقعه آن در کوى در کوشک، انتهاى زرگره کوچه است و به محوطه‏اى مى‏پیوندد که سالیان پیش گورستان بود و اکنون در آنجا کسى را دفن نمى‏کنند و از صورت قبرستان خارج شده است. این مقبره در شمال محوطه گورستان متروک قرار دارد و داراى حیاط کوچکى است. خود آرامگاه داراى هیچگونه تکلفاتى نیست.
ساختمان آن از آجر و خشت، و با گچ سفید شده و یک صندوق چوبى نیز در وسط است. کف حرم با آجر کاشى مفروش مى‏باشد. این بقعه هم داراى موقوفه‏اى نیست.»[1]

بقعه این امامزادگان در میان روستاى کندانسر[1]، در 11 کیلومترى جنوب خاور معلّم کلایه با چشم انداز فوق‏العاده زیبا واقع شده است.

بنایى ساده به ابعاد 6×6 متر که درِ آن از جانب جنوب باز مى‏شود و دو پنجره در غرب و شرق دارد. در وسط بقعه ضریح مشبک آهنى به ابعاد 2×2 و ارتفاع 2 متر قرار دارد و بر بالاى بقعه نیز گنبدى پیازى شکل به قطر 2 و ارتفاع 5/2 متر تعبیه شده است. ساقه گنبد به صورت هشت ضلعى است و هر یک از اضلاع آن قریب به پنجاه سانتى متر مى‏باشد. کف و دیواره بقعه به اندازه یک متر با سنگ مرمر پوشش یافته و الباقى گچ اندود است. با استفاده از سه تیر چوبى به ابعاد 2×6 و ارتفاع 3 متر ایوانى در جنوب بقعه تعبیه شده و بام بقعه حلب پوش است.

بقعه این امامزاده در خارج از روستاى سنگان سفلى از بخش طارم سفلى، در میان درّه‏اى مصفّا در 56 کیلومترى شمال غرب شهر قزوین واقع شده و چشم انداز آن زیبا است.

بقعه، بنایى ساده از سنگ و گل است و ایوانى به ابعاد 4×2 متر در جانب مشرق دارد و توسّط 2 ستون چوبى و سقف چوبى احداث شده است. اتاق مرقد به ابعاد 5×5 متر است که چهار زاویه آن با ایجاد گوشواره به دایره
تبدیل شده و سپس گنبد بنا به شکل قیفى از خارج بر آن استوار شده است.
این گنبد از داخل به صورت عرقچینى به قطر 5 و ارتفاع 3 متر است و تماما با آجر ساخته شده است.

بقعه این امامزادگان در خارج از روستاى شیخ لر از بخش طارم سفلى واقع شده است.

بنایى ساده به ابعاد 4×4 متر که مسجدى به ابعاد 5×10 متر در کنار آن است. گنبدى به ارتفاع تقریبى 3 متر در بالاى بقعه قرار دارد و صندوق چوبى نیز به ابعاد 1×2 متر در وسط آن است. این بقعه در سالیان اخیر مرمّت شده و از هویّت خفتگان در آن اطّلاعى حاصل نشد.

مشهور به «سیّده بیگم»، بقعه این امامزاده در خارج از آبادى اصطهلک[1]و بر روى تپّه‏اى مشرف بر روستا با چشم انداز زیبا، در 44 کیلومترى شمال باختر قزوین واقع شده است.

بنا به صورت مستطیل و به ابعاد 5×17 متر است و درِ آن از جانب جنوب باز مى‏شود و مقابل آن ایوانى روباز واقع شده است. در وسط بقعه صندوق چوبى به شکل نرده‏اى به ابعاد 20/1×2 متر و ارتفاع 50/1 متر قرار دارد و دور آن را با پارچه مخمل پوشانده‏اند که بر روى آن نوشته شده: «السلام علیکِ یا امامزاده سیّده فاطمه».

بقعه این امامزاده در میان آثار ویرانه‏هاى سنقرآباد قدیم واقع و از خارج به صورت مکعب مستطیل است و از دو قسمت یعنى ایوان مقابل و حرم اصلى امامزاده تشکیل یافته است. حرم امامزاده داراى نقشه مربع است.
پوشش بنا به کمک چهار ترنبه ـ شبیه آنچه که در بناهاى دوره ساسانى مشاهده مى‏گردد ـ انجام گرفته است. در وسط هر یک از اطّلاع چهار گانه بنا در بالا، طاقنماى توگودى کهم حالت نور گیر دارد، به وجود آورده‏اند و سپس در بالاى تیزه طاقنماهاى مزبور، ترنبه‏هاى چهار گانه و بعد از آن، پوشش مخروطى شکل یکپوش بنا آغاز گردیده است. این بنا، از نقطه نظر نحوه پوشش تخم مرغى شکل آن ـ به خصوص کار بندى‏هاى چهار گوشه آن که شباهت بسیارى به بناهاى دوره سامانى دارد ـ حائز اهمیّت است، بناى مزبور تمامى از آجز ساخته شده است.

بقعه این امامزاده در انتهاى روستاى جوینک و در میان قبرستان عمومى روستا، در 22 کیلومترى جنوب خاور رازمیان، در میان انبوه درختان تنومند و مرتفع چنار واقع شده است.

بنایى ساده و مربّع شکل از خشت و گل و چوب است که ایوانى در جانب مشرق دارد. بقعه به ابعاد 4×5 متر است و در وسط آن صندوق چوبى به ابعاد 5/2×20/1 متر قرار دارد که دور آن را پارچه سبز کشیده‏ اند.

بقعه این امامزاده در خیابان شهداء شهر قزوین، واقع شده و از آثار دوره صفویّه است.

بقعه در جانب شرقى صحن و بناى مسجد آن در قسمت شمالى قرار دارد. حرم امامزاده عبارت است از چهار گوشه‏اى که به کمک فیلپوشهایى که از کف آغاز شده، پوشش آن انجام گرفته است. نماى مسجد، از جانب
صحن، از زیبایى خاصّى برخوردار است و از سه طاقنما با قوس نعل اسبى و ارسى‏هاى چوبى تشکیل یافته است. لچکى‏ها داراى تزیینات معقلى است، در این لچکى‏ها، آجرهاى سفالى دایره شکلى با نقش ستاره، کار شده است.
روى جرزهاى دو طرف طاقنماها نیز آجرهاى نقش برجسته با طرح ترنج لوزى شکل کار شده است. شبستان مسجد، در وسط داراى سه ستون آجرى مى‏باشد.[1]

بقعه این امامزاده در مرکز شهر آوج، در خیابا قائم واقع شده است.

بنایى هشت ضلعى و قدیمى است که هر یک از اضلاع آن 4 و ارتفاع آن 5 متر است. بر بالاى بقعه، گنبدى عرقچینى قرار دارد که قطر آن 5 و ارتفاع آن حدود 3 متر است. در هر یک از اضلاع، یک تو رفتگى کوچکى به عنوان
صفّه ایجاد شده و شالوده بنا از سنگ لاشه و ملاط گچ ساخته شده و در سالیان اخیر آجرکارى گشته است.

دور بناى قدیم را ساختمانى به ابعاد 20×20 متر ساخته‏اند که داراى چندین درِ ورودى و پنجره در جهات مختلف است و قصد توسعه بناى قدیم را دارند. در جنوب بقعه، حسینیه بزرگى قرار دارد که در طرح توسعه حرم، جزو صحن و زایر سرا قرار خواهد گرفت.