مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در جنوب مسجدِ بزرگ روستاى زرجه بستان، و حدود سه متر پائین‏تر از مسجد، در 33 کیلومترى شمال خاور شهر قزوین واقع شده است.

بناى قبلى که از خشت و گل بود در سال 1347 ه . ش تخریب شد و بجاى آن بناى با شکوهى به صورت هشت ضلعى ساخته شد که هر یک از اضلاع آن 2 متر و داراى چهار در در چهار جهت مى‏باشد. بقعه از بیرون به
صورت مربّع است و بر فراز آن گنبدى شلجمى به قطر 8 و ارتفاع 7 متر تعبیه شده است.

در وسط بقعه ضریح چوبى به ابعاد 20/1×2 و ارتفاع 50/1 متر قرار دارد. دور تا دور بقعه را به عرض 3 متر ایوانى ساخته‏اند و سه ورودى هلالى شکل به آن افزوده‏اند. علاوه بر این ایوان، ایوان دیگرى در غرب بقعه احداث شده و نماى خارجى گنبد ورق زرد است.

بقعه این امامزادگان در ابتداى روستاى کوچنان در 10 کیلومترى شمال خاور معلّم کلایه واقع شده است.

بناى امامزاده در میان درّه‏اى که صخره‏اى بزرگ از دل کوه بیرون زده، ساخته شده است و در میان این غار کوچک صندوق چوبى به ابعاد 20/1×40/1 متر قرار دارد و دور آن حدود 15 متر فضاى مسقف ایجاد
شده است. زیارتنامه‏اى در دیوار بقعه نصب است که توسّط حاج ملا ابوالقاسم بن ملا على کوچنانى بر روى تخته چوبى نوشته شده بود و توسّط محمدطاهر جعفرى فرزند شیخ موسى کوچنانى در سال 1375 شمسى مجددا کتابت شده است. در این زیارتنامه که مربوط به دو قرن گذشته است، امامزاده على اکبر را از فرزندان امام هفتم علیه‏السلام معرّفى نموده و نام خواهرشان را سیّده خیرخاتون ذکر مى‏ نماید.

این مقبره در ابتداى روستاى سبزک و در میان قبرستان بر روى تپّه‏اى کوتاه واقع شده و چشم انداز آن زیبا است.

بقعه به صورت برج مدوّر به قطر 6 و ارتفاع بیش از 7 متر است و درِ آن از جانب مشرق باز مى‏شود و در جانب غرب آن اتاقى به عنون آشپزخانه تعبیه شده که ابعاد آن 4×4 متر است. در وسط بقعه صورت قبرى است که روى آن نوشته شده: مرحوم سیّد یونس پرنچى فرزند سیّد کاظم در تاریخ 1314 در سن 70 سالگى فوت نمود.

این مقبره در میان قبرستان عمومى روستاى دولت آباد، در 18 کیلومترى جنوب باختر شهر قزوین و 13 کیلومترى شرق شهر تاکستان واقع شده و در بین اهالى به «قبر سیّد» مشهور است.

مقبره، بناى کوچکى به ابعاد 5×5 متر است که گنبدى کوتاه به ارتفاع 2 متر بر روى آن ساخته شده است.

این مقبره زیبا در خیابان عاشورى شهر ضیاء آباد، در مجاورت پارک و ابهر رود واقع شده است.

بقعه به صورت برج مربّع شکلى به ابعاد 6×6 متر با درِ ورودى چوبى است که در بالاى در، یک ردیف مقرنس سینه کفترى با کمک آجر اجرا شده است. بر فراز بقعه، گنبد عرقچینى دو پوشه‏اى به قطر 5 و ارتفاع 3 متر است که سراسر با آجر تزیین شده و شالوده بنا از آجر و ساروج است. اخیرا میراث فرهنگى به مرمّت آن پرداخته و شهردارى شهر ضیاء آباد نیز پیرامون آن را پارک بزرگى ساخته است.

در محله پنبه‏ ریسه، بین میدان‏گاه و حمام میرزا کریم و طرف جنوب، مقبره پیرى است که به «مزار پیرسفید» معروف است. نام صاحب قبر معلوم نیست و به احتمال قوى  از آن یکى از بزرگان صوفیه است؛ شاید هم آرامگاه: «شیخ جمال الدین رشیق القطنى» باشد که یکى از دوازده تن مریدان شیخ نجم الدین کبرى و ساکن همین محلّه یعنى پنبه ریسه بوده و در سنه 650 ه . ق درگذشته است. آرامگاه مزبور، چهار طاق مسقفى است که با آجربنا شده و در وسط آن قبرى است که دور آن محجرى چوبى نصب گردیده است.

این مقبره با شکوه در خارج از روستاى شارین از بخش اسفرورین، در 15 کیلومترى شهر تاکستان واقع شده است.

بناى قبلى به ابعاد 10×10 و به ارتفاع 6 متر بود و در وسط آن ضریح آلومینیومى به ابعاد 5/2×3 متر قرار داشت. در داخل ضریح سنگ قبرى دارد که بر روى آن متن ذیل حجّارى شده است: اناللّه‏ و انا الیه راجعون مرحوم
آقا سیّد على موسوى ولد سیّد کاظم وفات رجب 1133 ه . ق». بنابراین تنها 197 سال از رحلت این سیّد جلیل القدر مى‏ گذرد.

این مقبره بر روى تپّه‏اى قدیمى در مرکز شهر اسفرورین از توابع شهر تاکستان قرار گرفته است.

در کتاب سیماى بخش اسفرورین آمده است: «مزار شریف این سید بزرگ و عالم ربّانى بر روى تپّه قدیمى شهر اسفروین قرار گرفته و در حال حاضر مورد زیارت بسیارى از اهالى شهر و روستاهاى اطراف قرار گرفته است. این سید جلیل‏القدر به علت شفاى چند بیمار ناعلاج به تازگى دوباره مورد توجّه قرار گرفته و در حال مرمّت و نوسازى است و همچنین روایات و داستانهاى واقعى از داشتن کرامات ایشان ذکر گردیده است.» [1]

این بقعه در میان قبرستان عمومى روستاى برزلجین از بخش خرم دشتِ تاکستان واقع شده است.

بقعه به صورت یک حسینیّه بزرگ است که در میان آن ضریح قرار دارد.
سیّده سکینه جوادى که از سادات رضوى و از نوادگان امام جواد علیه‏السلام است در بین اهالى از احترام فوق العاده‏اى برخوردار است و اخیرا براى آرامگاه او گنبد و شبستان ساخته‏اند. به ظاهر وى از سادات محلّى و قریب به پنجاه سال از وفات وى گذشته است.[1]

این بقعه در خیابان عاشورى شهر ضیاآباد، در مجاورت مقبره پیر و در میان پارک واقع شده است.

بقعه، بنایى ساده و کوچک به ابعاد 5×5 متر است که بر روى آن گنبد عرقچینى کوتاهى قرار دارد. دو صورت قبر در میان بقعه بود که متأسّفانه بر اثر بسته بودند دربِ بقعه از شخصیّت‏هاى مدفون اطّلاعى حاصل نشد و از چند رهگذر نیز سوال شد چیزى نمى‏ دانستند.

بقعه این امامزادگان در حدود پنج کیلومترى خارج از آبادى کنشکین، در میان مزاراع گندم و بر روى تپّه‏اى سنگى در 25 کیلومترى شمال باختر تاکستان واقع شده است.

بناى قبلى که از خشت و گل بود را در سالیان اخیر تخریب نمودند و بجاى آن مزار کرسى بلندى ساخته‏اند که یش از یک متر از کف صحن ارتفاع دارد و ایوان آن در جانب مغرب است. این بنا به صورت مربّع و به ابعاد 12×12 متر است که چندین پنجره در چهار جهت دارد و در وسط آن چهار ستون به فاصله 4 مترى از همدیگر جهت برقرارى سقف و گنبد خانه  احداث نموده‏اند. در میان این ستون‏ها، ضریح آهنى مشبکى به ابعاد 2×2 وارتفاع 2 متر نصب شده است. صندوق چوبى بقعه به جهت فرسودگى در کنارى نهاده ‏اند.

بقعه این امامزاده در میان روستاى مایان، در 12 کیلومترى جنوب شهر تاکستان واقع شده است.

شالوده بنا از سنگ لاشه و ملاط گل بود که کلاً تخریب شد و تلى از خاک در آمده است. در حدود سه دهه قبل، از رونق چشم‏گیرى برخوردار بود، و به گفته اهالى داراى گنبد، صندوق و حتى زیارتنامه بود. اهالى روستاهاى دیگر نیز به زیارت وى مى‏آمدند. امّا پس از تخریب دیگر کسى همّت بازسازى آن را نداشت و همچنان به صورت تلى از خاک رها شده است.

بقعه با شکوه و زیباى این امامزاده نزدیک میدان مرکزى شهر ضیاءآباد و در کنار خانه بهداشت بنیاد 15 خرداد واقع شده است.

بناى امامزاده بر روى صفّه طبیعى مرتفعى نسبت به اطراف خود برپا شده و اطراف آن را قبرستان وسیعى فرا گرفته بود که اینک تبدیل به خیابان، پارک و منازل مسکونى شده است. مقابل بقعه نیز درخت تنومندى وجود دارد که حکایت از اهمیّت بقعه مزبور دارد. ساختمان بقعه از دو قسمت تشکیل یافته است.

بقعه با شکوه این امامزاده در شمال روستاى حیدریّه[1] و در شرق شهر ضیاآباد به فاصله حدود یک کیلومترى از پل ورودى شهر، در میان باغات انگور و در کنار رودخانه فصلى و معروف ابهر رود با چشم انداز فوق العاده زیبا واقع شده است.

بقعه این امامزاده در حدود یک کیلومترى خارج از روستاى چنارسفلى، در ابتداى ریشه کوهى مشرف به روستا با چشم انداز مناسب واقع شده است.

شالوده بنا از سنگ لاشه و ملاط سیمان ساخته شده و به اندازه سه پلّکان از کف صحن ارتفاع دارد. بقعه به صورت مربّع و به ابعاد 5×5 متر است که درِ آن از جانب جنوب باز مى‏شود و ایوانى به ابعاد 2×5 متر و به ارتفاع 5/3متر دارد. در وسط بقعه صورت قبرى است که دور آن را با ضریح آلومینیومى به ابعاد 20/1×2 متر که توسّط خانمى که شفا یافته بود به بقعه اهدا کرده، محصور شده است.

بقعه زیباى این امامزاده، در انتهاى شهرک فارسجین، در 150 مترى شمالِ بقعه امامزاده عبداللّه‏، در حدود سه کیلومترى شهر ضیاء آباد، در 25کیلومترى شمال غربى تاکستان واقع شده است.

این بنا که از سنگ لاشه و ملاط گل و گچ کوبیده ساخته شده، از معمارى کاملاً متفاوتى با تمامى بناهاى موجود در منطقه برخوردار است. بقعه از خارج به صورت مدوّر به قطر هشت و از داخل به قطر شش متر مى‏باشد و حدود یک متر ضخامت دیوار آن است.

بقعه این امامزاده در میان روستاى سولى در بهان و در وسط گورستان واقع شده است.

بقعه به صورت کرسى بلند ساخته شده و شکل آن مربّع و به ابعاد 22×22 متر است و در هر جهت دو در تعبیه شده است.

در شمال غربى بقعه، از فضاى بزرگ شبستان مکانى به ابعاد 10×10 متر را با ایجاد یک فضاى کاذب و دیوار یک مترى جدا نموده و اتاقِ مرقد را تشکیل داده‏اند. بر روى این فضا، گنبد کلاه خودى بقعه را به قطر 4 و ارتفاع 4 متر تعبیه نموده‏اند و در ساقه آن چهار پنجره جهت نورگیرى احداث شده است.

بقعه این امامزاده در خارج از روستاى داغلان، در 19 کیلومترى باختر شهر قزوین و 15 کیلومترى شرق شهر تاکستان واقع شده و در بین اهالى به «امامزاده داغلان» مشهور است.

بنا نسبتا قدیمى و داراى ایوان، گنبد، شبستان، صحن و ضریح است.
ایوان بقعه که به عنوان ورودى اصلى بناست در جانب شرق قرار دارد و داراى سه درِ ورودى است. در بالاى درِ وسطى و بر روى چند ردیف کاشى لاجوردى با خط درشت نوشته شده: «مرقد مطهر امامزاده على اصغر بن موسى الکاظم علیه‏السلام تاریخ 1384 ه . ش» دور تا دور این ایوان سوره شمس بر روى سه ردیف کاشى لاجوردى اجرا شده و نماى خاصّى به آن داده است.

بقعه با شکوه و فوق العاده زیباى این امامزاده در انتهاى ده فارسجین به فاصله حدود سه کیلومترى ضیاآباد، در 25 کیلومترى شمال غربى تاکستان واقع شده است.

بناى امامزاده عبداللّه‏ در وسط قبرستان بزرگى قرار داشت که اطراف آن را دیوار کوتاه کاه گلى کشیده بودند، امّا در سالیان قبل به جهت عبور خیابان از وسط قبرستان، به دو قسمت تقسیم شده و در فاصله پنجاه مترى این امامزاده، بقعه امامزاده فضل‏اللّه‏ واقع شده است.

بقعه این امامزاده در ابتداى روستاى شیزند از بخش خرمدشتِ تاکستان، بر روى تپّه‏اى که اهالى مردگان خود را در آنجا دفن مى‏کنند واقع شده و چشم انداز آن فوق العاده زیباو دیدنى است.

بناى قبلى که از خشت و گل بود در سالیان اخیر تخریب شد و بجاى آن بناى کنونى به شکل مربّع و به ابعاد 18×18 متر ساخته شده که جهت برقرارى سقف چندین ستون تعبیه شد و در میان آنها ضریح آهنى به ابعاد 5/2×2 متر از مرقد محافظت مى‏ کند.