مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزادگان در خیابان فرهنگ شهر فردوس و در فاصله چند متری از ضلع جنوبی مسجد جامع این شهر واقع شده و به سلطان محمد و سلطان ابراهیم از نوادگان موسی بن جعفر (منتسب است. کل مساحت آرامگاه حدود 3000 متر مربع است که مساحت صحن آن حدود 2000 مترمربع است و بقیّة آن به زیر بنا اختصاص دارد. در ضلع غربی صحن، بنای امامزاده قرار دارد و در سه ضلع دیگر جمعاً 30 حجره با عرض دهانه 3 متر ساخته شده است. بر فراز بنا گنبدی با ارتفاع 7 متر تعبیه شده که ساقة آن دارای تزئینات آجری و کاشیکاری است. قسمتی از این بنا در زلزله 1347 از بین رفته که دوباره بازسازی شده است. آندره گدار باستان‌شناسی فرانسوی که در سال 1305 هـ. ش به فردوس آمده تاریخ ساخت بنا را به دورة تیموریان نسبت داده است.

بقعة باشکوه و قدیمى این امامزاده در بالاترین جاى روستا خوش آب و هواى مهوید و در 30 کیلومترى شمال غربى شهر فردوس قرار دارد و مشهور به «سلطان احمد» است.

بنا متعلّق به دوره صفویّه و به شکل مربّع و به ابعاد 15×15 متر شامل چهار صفّه بلند به ارتفاع بیش از 4 متر است که چهار زاویه بنا را با ایجاد فیل‏پوش به هشت‏ضلعى و سپس به دایره تبدیل نمود و در نتیجه، گنبد عرق‏چینى بنا به قطر 5 و ارتفاع 4 متر بر آن استوار ساخته‏ اند.