مزارات ایران و جهان اسلام

این بقعه در سیزده کیلومترى جنوب خاورى شهر سارى، در خارج از روستاى زرّین آباد قرار دارد. بناى قبلى امامزاده که از خشت و گل بوده را تخریب و به جاى آن بنایى به شکل مستطیل به ابعاد 17×7 متر ساخته اند که شامل دو اتاق تو در است و درب آن از جانب مغرب باز مى شود.

هنوز پنجره هاى مشبّک عصر قاجارى در این بقعه نصب است. پوشش بام بقعه حلب سر و قبر امامزاده در اتاق دوّمى که کوچکتر است قرار دارد و بر روى آن دو صندوق کوچک و بزرگ قرار گرفته که صندوق کوچکى به ابعاد 20/1×9 و ارتفاع شصت سانتى متر و صندوق بزرگى که مشبّک است به طول چهار و عرض 20/1 و ارتفاع 30/1 سانتى متر است. دو زیارتنامه با خط نستعلیق بر دیوار شمالى بقعه نصب است که در آخر آن ضمن معرّفى امامزاده به حمزة بن هادى سال وقف را 1257 و 1258 هـ . ق ذکر نموده که بر این اساس بیش از یکصد و هفتاد سال قدمت دارد.

زمین زیارتگاه بیش از پنج هزار مترمربع است. دو اصله درخت کاج در جانب شرق بقعه که بسیار بلند و به ارتفاع بیست و پنج متر است دیده مى شود که بهمراه دیگر درختان، فضاى مناسبى را جهت استراحت زوّار ایجاد کرده است. سنگ قبرهاى بسیار قدیمى در پیرامون بقعه وجود دارد که یکى از آنها سال 1150 هـ . ش را نشان مى دهد. چشم انداز بقعه فوق العاده زیباست.

بر اساس زیارتنامه موجود در بقعه، امامزاده حمزه به حمزه هادى یا حمزة بن هادى شهرت دارد و او را از نوادگان امام سجّاد(علیه السلام) مى دانند که با مشجّرات موجود نیز هم خوانى دارد. زیرا ابوطالب مروزى، ضمن معرّفى سادات سجّادى ساکن در شهر سارى از حمزة بن هادى بن جعفر بن محمّد بن حسن بن احمد بن جعفر بن عبدالله العقیقى بن حسین الأصغر بن امام سجّاد(علیه السلام)نام مى برد و برادران او را نیز ساکن سارى و نواحى آن ذکر مى نماید و سرانجام مى نویسد که سیّد حمزه فرزندى بنام کیاابورضا داشته که امارت و حکومت طبرستان از آن اوست.^([1]) بر این اساس احتمال قریب به یقین دارد که خفته در این مزار، همین سیّد حمزة بن هادى سجّادى باشد. فرزند او سیّد ابورضا که اینک به سیّد رضا شهرت دارد در روستاى علوى کلا مدفون است و به امامزاده سیّد رضا معروف مى باشد. اکثر عموها و پسر عموهاى سیّد حمزه، ریاست معنوى شهر سارى را به عهده داشته و از بزرگان سادات حسینى بشمار مى رفتند.