امامزاده ابراهیم عالى ـ ایذه {بى زى تک }

مشهور به «بران عالى»، این بقعه در پنج کیلومترى جنوب شرقى شهر ایذه، در خارج روستاى بى زى تک و روى تپّه اى بلند که چندین تپّه کوچک و بزرگ پیرامون آن را فراگرفته، قرار دارد.

بنایى نسبتاً قدیمى که توسّط کربلایى على رضا قاسمى سرقلى، در حدود یکصد سال قبل احداث شده و در طول زمان، چندین بار مرمّت گردیده و بناى کنونى از حدود بیست سال قبل تاکنون، به همین صورت باقى مانده است. این بنا مستطیل شکل و از دو اتاق تودرتو ساخته شده و درِ ورودى آن در ضلع شرقى و در اتاق اوّلى قرار دارد و گنبد آن به صورت مدوّر است. مصالح به کار رفته در این بقعه، سنگ لاشه و ملاط گچ مى باشد و نماى داخلى آن گچ اندود و سپس رنگ آمیزى شده است. بقعه به ابعاد 75/7×36/4 و ضخامت دیوارهاى آن بین 45 تا 60 سانتى متر مى باشد. بدنه بیرونى اتاق ورودى به صورت مستطیل 5/4×90/2 سانتى متر و ارتفاع آن به علّت ناهموارى زمین، در اضلاع مختلف متفاوت است; امّا به طور کلّى، ارتفاع دیوار بین 50/2 تا 10/3 سانتى متر مى باشد. درِ اصلى به بقعه از همین اتاق قرار دارد. اتاق گنبدخانه نیز مستطیل شکل و به ابعاد 40/4×80/4 سانتى متر مى باشد. دو روزنه در دیوارهاى ضلع جنوبى وجود دارد که فاقد هرگونه تزیینات است. گنبد بنا با روکش گچى پوشیده شده و ارتفاع آن 50/4 سانتى متر تا کف بقعه است. گنبد از داخل به صورت 8 ترک در آمده و اثر چهار سوراخ که به عنوان داربست در ساخت گنبد داخلى از آن ها استفاده شده، به چشم مى خورد. در زیر گنبد، چهار گوشواره در چهار ضلع دیوار بقعه قرار دارد تا اتاق مرقد را به دایره تبدیل کند. در وسط اتاق دوّم، قبرى مستطیل شکل به ابعاد 30/1×60 و ارتفاع یک متر قرار دارد که روى آن پارچه سبز نهاده اند. از شخصیّت مدفون در بقعه اطّلاعى حاصل نشد!

منبع: بررسى باستان شناختى بناهاى مذهبى ایذه: 231 ـ 233.