مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة این امامزاده در 34 کیلومترى شهر دلیجان و 3 کیلومترى غرب روستاى مهدى‏ آباد (کره جار سابق) کنار درّه‏اى سرسبز واقع شده است و به «شاهزاده ابوالفضل» مشهور است.

ساختمان بقعه، از خشت وگل ساخته شده و متعلّق به دورة صفویّه و تاریخ سال 1075هـ . ق دارد گنبدى مخروطى شکل بر فراز بقعه قرار داشت و همچنین ایوانى در سمت شرق با نماى آجرى بود. درون این زیارتگاه، سفیدکارى شده و یک صندوق چوبى به بلندى یک متر و ضریح مشبّک به بلندى 5/1 متر، از مرقد محافظت مى‏کرد. در قسمت شمال بقعه، یک فضاى مستطیل شکل کوچکى به عنوان شبستان بود. حرمِ امامزاده به صورت هشت ضلعى و داراى گنبد دوپوش و سردر آن داراى نقّاشى، بر روى گچ وجود داشته است.

متأسّفانه، بناى قبلى تخریب گردید و به جاى آن، بناى جدیدى ساخته‏اند که شامل یک گنبد پرخیز آجرى یک پوش و یک اتاق مرقد هشت ضلعى به قطر حدود 5/8 متر با شانزده نورگیر در زیر گنبد است.

اهالى، بر این اعتقادند که امامزاده ابوالفضل از فرزندان
امام موسى کاظم ‰ مى‏باشد. برخى نام اصلى آن حضرت
را فضل دانسته‏اند.

بناى قبلى امامزاده ابوالفضل، به شمارة 6967 و در تاریخ 27/8/1385 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.