مزارات ایران و جهان اسلام

این آرامگاه در کنار رودخانه دایمى گلیان در روستاى با طراوت گلیان[1](از دهستان گلیان، بخش مرکزى)، در 20 کیلومترى جنوب شهر شیروان واقع شده است.

بنایى قدیمى و بجا مانده از دوره صفویّه که بخش‌هایی از آن از بین رفته است. اصل اتاق مرقد به ابعاد 8×8 متر است که چهار زاویه آن با ایجاد گوشواره به هشت ضلعى تبدیل شده و گنبد بنا بر آن استوار شده است. این گنبد که به صورت عرقچینى به قطر 8 و ارتفاع چهار متر است از آجر ساخته شده و نماى خارجى آن کاه و گل است. در داخل بقعه، دو شاه نشین طرّاحى شده که بر اثر سوختگى داخل بنا بخشى از آن تخریب شده است.

در وسط بقعه، ضریح چوبى به ابعاد 20/2×20/1 متر نصب است که دور آن را پارچه سبز زده‏اند. این ضریح از قدمت چندانى برخوردار نیست و بخش‌هایی از آن از بین رفته است.

درِ ورودى بقعه در جانب مشرق قرار دارد که خود شامل ایوانى به ابعاد 4×3 متر مى‏باشد و داراى گنبد ضربى با طاق رومى است که بخشِ اعظمِ آن فرو ریخته و براى نگه داشتن بخش باقى مانده، تیرچوبى زده‏اند.

شالوده بنا تا ارتفاع یک متر از سنگ لاشه است و الباقى آن از آجر و خشت و گل مى‏باشد. در جانب مغرب بقعه نیز ایوان و چند زائر سرا وجود داشت که جملگى تخریب شده است.

به اعتقاد برخى، بابا توکّل از شاعران قرن چهارم هجرى است.[2]