بقعة این امامزادگان در روستاى ینگى امام از دهستان سعید آباد و از توابع بخش مرکزى شهرستان ساوجبلاغ و در 5/2 کیلومترى جنوب شهر هشتگرد واقع شده است.

بناى اصلى بقعه در داخل حیاط وسیعى قرار دارد که پوشیده از درختان مختلف است. درِ ورودى، یکى در شمال و مقابل شهرک ینگى امام و در دیگر در قسمت غرب آن قرار دارد. ساختمان بقعه از دو قسمت اصلى تشیکل یافته و شامل ایوان شمالى و حرم امامزاده است. ابعاد کلى بنا 60/15×20/10 متر و از کف صحن بلندتر واقع شده است.

بقعة این امامزاده در 5/10 کیلومترى شمال جادّة طالقان ـ انگه ـ آبیک و در ضلع شرقی روستاى اسفاران در میان قبرستان قدیمی روستا واقع شده است.

در ضلع غربى قبرستان دو برج مقبره‏اى وجود دارد که برج شرقى متعلّق به امامزاده سلیم برج غربى که با فاصله شش متر از آن قرار گرفته متعلّق به امامزاده موسى مى‏باشد که نیمى از دیوار بدنه آن وارد مسجد روستا شده است.

بقعة این امامزاده در روستای کلارود که دارای پانزده خانوار جمعیّت می‌باشد، در حدود چهل کیلومتری شهرک واقع شده است.

این بقعه در ضلع جنوب غربى روستا و در سینه‏کش غربى، تنگه‏اى که اهالى آن را میان تنگه مى‏نامند، بناى قدیمى وجود دارد که به امامزاده محمود شهرت دارد. بناى امامزاده شامل برج مقبره‏اى دایره‏اى شکلى است که داراى دیوار قطورى مى‏باشد که طى چند سال اخیر گنبد آن فرو ریخته است. درِ ورودى امامزاده به سمت مشرق و در آستانه در ایوانى احداث شده است که سقف ایوان و بناى امامزاده یکپارچه و متصل به هم شیروانى شده است. در داخل امامزاده معجر چوبى روى قبرى که فاقد هرگونه نوشته مى‏باشد، قرار دارد این معجر فاقد هرگونه تزئین مى‏باشد.

بقعه این امامزاده در 20 کیلومترى جادّه کرج ـ چالوس، در جادّه خوزنکلا و پس از روستاى ابهرک و جوراب و در میان روستاى سیجان واقع شده و به امامزاده محمّد سیجان مشهور است.

برخى قدمت بنا را که در حال بازسازى است مربوط به دوره صفوى مى‏دانند. کارشناسان میراث فرهنگى هم عقیده دارند: «بناى آرامگاه حداکثر به دوره قاجار مى‏رسد ولى سنگ قبرهاى نصب شده بر دیوار قدمتى بیش از این دارند و چنین به نظر مى‏رسد که احتمالاً بنا در دوره‏هایى مرمّت و بازسازى شده است».

بقعة این امامزادگان در ضلع جنوب شرقى روستاى اورازان و متّصل به آن و در میان درختان بلند گردوى و در سینه کش جنوبى یالى از کوه که روستا روى آن واقع شده و مشهور به «سیّد علاءالدّین و سیّد شرف الدّین» است قرار دارد.

در ضلع غربى روستاهاى حسنجون و سیّدآباد و در شمال روستاى میرآش امامزاده‏اى قرار دارد که به امامزاده قاضى میر سیّد (سعید) بن سیّد علاءالدّین الحسینى معروف مى‏باشد.

بناى امامزاده شامل یک برج مقبره‏اى دایره شکل کوتاه و ایوان و اتاقى در ضلع شرقى و یک اتاق نیز در ضلع غربى آن و در جهت شرقى ـ غربى احداث شده است.

بقعة این امامزاده در پائین محلّه روستاى خور از دهستان آدران و در کیلومتر 23 جادّه کرج ـ چالوس واقع شده است.

از حیاط امامزاده هم اکنون به عنوان قبرستان استفاده مى‏شود و به دیوار بقعه تعداد زیادى سنگ‏هاى قبر قدیمى نصب شده است. روى تعدادى از این سنگ‏هاى قبر نام صاحب و تاریخ قرن 9 تا 11 هـ . ق حک شده است.

بقعة این امامزادگان در چهار کیلومترى شمال غرب روستاى کردان و در غرب روستاى چندار روى تپّه‏اى مرتفع و در کنار گلزار شهداى چندار و قبرستان عمومى آن با چشم انداز مناسب واقع شده است.

ساختمان بقعه شامل ایوانى با سقف چوبى در ضلع شرقى و یک سالن نسبتاً بزرگ در ضلع غربى است. در وسط این سالن دو ضریح چوبى و در ضلع شمال آن دو اتاق کوچک قرار دارد. اتاق غربى محل دفن حاج حیدرخان معروف به شهاب‏السلطان است که پس از مشاهده کراماتى از این امامزاده این بنا را احداث نموده و اتاقى شرقى محل دفن فردى مسیحى است که حدود 150 سال پیش در این مکان مسلمان شده ولى مورد غضب هم کیشان خود قرار گرفته و کشته شده است. اهالى محل پس از اطّلاع از شهادت این مسیحى تازه مسلمان او را با احترام تا این محل تشییع نموده و سپس در جوار امامزاده دفن کرده‏ا ند.

بقعة این امامزاده در روستاى ورده و در چهار کیلومترى شمال شرق روستاى کردان واقع شده و تا جادّة کرج ـ قزوین بیش از 27 کیلومتر فاصله دارد.

ساختمان بقعة امامزاده عبدالقهار در آن سوى رودخانه و در دامنه کوهى مشرف بر روستا و درّه قرار گرفته و چشم انداز آن فوق العاده زیبا است.

بقعة این امامزاده در فاصله 500 مترى ضلع جنوبى رودخانه شاهرود و جادّه سراسرى شرقى غربى طالقان و در نزدیکى محل تلاقى رودخانه شاهرود با خوجیرارود (رود کوچکى که از ارتفاعات جنوبى طالقان و دامنه‏هاى قلّة معروف کاهار بزرگ و کوچک سرچشمه گرفته و در جهت جنوب به شمال جریان مى‏یابد و پس از مشروب کردن باغات و تأمین آب مصرفى اهالى روستاى خوچیره به رودخانه شاهرود مى‏ریزد) و در منتهى‏الیه غربى و انتهایى یال کوهى که به رودخانه یاد شده، منتهى مى‏شود در 5 کیلومترى شمال روستاى خچیره، برج مقبره‏اى کوچکى قرار دارد که به امامزاده سیّد ضیاءالدّین شهرت داشته و اهالى روستاهاى اطراف به آن اعتقاد زیادى دارند. برخی از پژوهشگران سیّد ضیاءالدّین را از سادات سجّادی و نوادة حسین اصغر می‌دانند که با 13 واسطه به امام سجّاد ‰ نسب می‌رساند که از قرار ذیل است: سیّد ضیاءالدّین بن ابراهیم بن محمّد بن ابی‌محمّد حسن کیاکی بن مهدی زین الدّین بن ابراهیم الازرق بن حسین بن محمّد بن حسین بن ابراهیم بن محمّد جردن بن حمزه بن عبیدالله بن حسین اصغر بن امام علی بن الحسین السجّاد ‰ و در نیمة دوّم قرن ششم هجری وفات یافته است.

بقعة این امامزاده در 5 کیلومترى شرق شهر اشتهارد، بعد از روستاى پلنگ آباد در سمت راست جادّه کرج ـ اشتهارد قرار گرفته، و به امامزاده «شاه سلیمان» مشهور است.

بناى امامزاده از دو قسمت اصلى تشکیل مى‏شود؛ سر در رواق، و خودِ بقعه امامزاده، سر در امامزاده که همزمان بناى رواق است در جهت شمال قرار دارد و عبارت از یک ایوان با قوس بزرگ هفت و پنج آجرى در وسط و گوشوار دو طبقه‏اى در دو جانب آن است. رواق به صورت تالار مستطیل شکلى در پشت ایوان قرار دارد که در دو طرف آن، غرفه‏هایى براى استراحت زائران ساخته شده است. پوشش قسمت میانى رواق به کمک چهار جرزى که حد فاصل غرفه‏ها هستند و همچنین دیوار شمالى و جنوبى رواق انجام گرفته است. سقف مزبور در وسط به صورت گنبد کم خیزى با پنجره‏اى در میان است. پوشش غرفه‏ها نیز بسیار ساده اجرا شده است.