مزارات ایران و جهان اسلام

این مسجد از حیث وسعت و عظمتِ بنا و شیوه ساختمان و استحکام پى‏ها و حسن سلیقه‏اى که در ساخت آن به کار گرفته شده است، یکى از مهم‏ترین مسجدهاى قزوین به شمار مى‏رود. آغاز بناى این مسجد را به دوره صفویّه نسبت مى‏دهند. اما چنین به نظر مى‏رسد که پس از انقراض صفویّه، در اثر عدم توجّه، به صورت ویرانه‏اى در آمده و در دوره قاجاریّه از نو بازسازى شده است.

حیاط مسجد به شکل مستطیل و طول آن از شمال به جنوب است. هر یک از جهات چهارگانه مسجد، ایوانى بلند در وسط دارد و دو گوشواره و سپس دو شبستان یا رواق در دو سوى آن بنا شده است. در دو بخش شرقى و غربى بنا، شبستان‏ها باریک‏تر، و در بخش‏هاى شمالى و جنوبى، پهن‏تر و
بزرگ‏ترند. رواق‏ها یا شبستان‏هاى شمالى و جنوبى، هر یک داراى چهار طاق نما، و رواق‏هاى شرقى و غربى داراى نه طاق نماى‏اند. هر یک از طاق نماها داراى اُرسى سه چشمه‏اى بوده است که امروزه بیش‏تر آن‏ها فرسوده شده‏اند و جاى آن‏ها، درِ چوبى کار گذاشته‏اند. در وسط حیاط مسجد یک حوض بسیار بزرگ به شکل مربّع مستطیل ساخته شده است که براى وضو گرفتن از آن استفاده مى‏ شود.