مزارات ایران و جهان اسلام

در دامنه جنوبى کوهستان الوند و شیب‏هاى تندى که در انتها به قلّه یخچال «گاو بره» ختم مى‏شود، درّه سرکان قرار گرفته است. امتداد این درّه شمال ـ جنوبى مى‏باشد و به علّت این موقعیّت در تمام طول روز از تابش نور خورشید برخوردار است. در گستره درّه، ابتدا روستاى آرتیمان و بعد از آن شهر سرکان واقع شده است.

دارستان نام درّه‏اى است در شمال تویسرکان، به فاصله 4 کیلومترى که در انتهاى خیابان شهداى تویسرکان واقع شده است. نام این درّه احتمالاً ممکن است به علّت رویش درختانى موسوم به «دار» بوده باشد؛ گرچه دارستان محلّ رویش درختچه خودرو و دیمى سماق مى‏باشد و از گذشته نیز به دارا بودن آن شهرت داشته است.

 این درّه با وسعتى حدود 400 هکتار، در شمال شرقى تویسرکان واقع شده و از درختان انگور، گردو، بادام، سیب پوشیده شده است. رود فاران که از ذوب برف‏ها به وجود مى‏آید، در این درّه جارى مى‏ شود.

این درّه با وسعتى حدود 600 هکتار در حومه تویسرکان و نزدیک روستاى آرتیمان قرار دارد و پوشیده از درختان سیب، گردو و بادام است.
مقبره میر رضى‏الدّین آرتیمانى در ابتداى این درّه واقع شده است.

خانه مسعودى در شمال شهرستان تویسرکان، در خیابان انقلاب قرار دارد. بر کتیبه‏اى کنار در ورودى شاه‏نشین طبقه اوّل، تاریخ ساخت خانه سال 1290 ه . ق ذکر شده است. این خانه با مساحت 1270 متر مربّع در دو طبقه بنا شده و در هر طبقه، یک اتاق اصلى وجود دارد که در طرفین آن چند اتاق فرعى قرار گرفته است. در انتهاى هر یک از اتاق‏ها یک اتاقک (انبار ـ پستو) دیده مى‏ شود.

یکى از آثار باستانى شهرستان تویسرکان، درخت چنار باغوار است، که در حیاط مسجد و محلّه‏اى به همین نام قرار دارد. وجه تسمیه نام باغوار این است که، در گذشته‏هاى دور، این مکان باغ بوده و این درخت، از آن باغ به یادگار مانده است.

این درخت، با بیش از دو هزار سال قدمت، یکى از کهن‏سال‏ترین درختان موجود در ایران است. اندازه محیط تنه آن در سطح زمین بیش از 20 متر مى‏باشد و در ارتفاع 5 مترى، به دو شاخه تقسیم شده است که محیط هر یک از آنها بیش از 4 متر مى‏باشد. این درخت تناور و کهن‏سال که تا سال‏هاى گذشته با ارتفاع بیش از 20 متر در کمال خرّمى و شادابى، شاخه‏هاى متعدّد و طویل خود را در اطراف گسترده بود و شاهد زندگى ده‏ها نسل از مردم این دیار بوده است. چند سالى مى‏باشد که در حال پژمردگى است و یکى از دو شاخه اصلى آن خشک شده و چنانچه در مورد علّت خشکیده شدن آن اقدام لازم به عمل نیاید، بیم آن مى‏رود در آینده‏اى نزدیک به کلّى خشک شود.

پل آجرى کرزان واقع در ده کیلومترى شمال غربى تویسرکان، در روستاى کرزان از توابع بخش مرکزى تویسرکان در مسیر جاده کوهستانى همدان ـ گنج نامه بر روى یکى از شعبات خرّم رود احداث شده است. این بنا در حدود سال‏هاى 1332 تا 1335 ش احداث شده و داراى چهار دهانه با قوس هلالى مى‏ باشد.

این پل که در مجاورت روستاى فرسفج، در نزدیکى کاروانسراى شاه عبّاسى و در کیلومتر 20 جاده تویسرکان به کنگاور، روى رودخانه قلقل رود بنا شده، در گذشته داراى اهمیّت زیادى بوده است؛ زیرا علاوه بر ایجاد ارتباط بین روستاهاى اطراف، قرن‏ها مسیر ارتباطى غرب کشور و محلّ تردّد کاروان‏هاى زیارتى به عتبات عالیات عراق بوده است. این پل در زمان شاه عبّاس صفوى ساخته شده و حدود 400 سال از تاریخ ساخت آن مى‏ گذرد.

پناهگاه شکار ممنوع خان گرمز، منطقه‏اى است با اکوسیستم کوهستانى که نام خود را از کوهى به همین نام گرفته است و محدوده‏اى به وسعت 5000 هکتار را در بر مى‏گیرد. قله مخروطى شکل خان گرمز، با چشم اندازى زیبا و ارتفاع 2853 متر از سطح دریا، در 34 کیلومترى غرب تویسرکان و جنوب غربى رشته کوه الوند و شرق دشت اسدآباد قرار گرفته است، که راه دسترسى آن از طریق جاده تویسرکان به کنگاور و جاده فرعى روستاهاى ولاشجرد و کنجوران علیا فراهم مى‏باشد. این منطقه از لحاظ پوشش گیاهى و تنوّع گونه‏هاى گیاهى و مرتعى و منابع تغذیه‏اى وحوش،  بسیار غنى است و عمدتا از نوع گوناگون و بله‏گوش هستند و سایر گیاهان عبارتند از: گندمیان، علف بادبزنى، کاکوتى، علف گوسفند، فرفیون و غیره است. شش رشته چشمه دایمى و یک سرآب در دل کوه، منابع آبِ خان گرمز و آب شرب وحوش را جهت احداث آبشخور فراهم نموده است. با توجّه به برخوردارى این منطقه از شرایط و عوامل زیستى مناسب حیات وحش، از جمله دور بودن از مسیر جاده اصلى، محصور بودن جبهه شمالى آن توسّط رشته کوه الوند و منابع آب کافى، جمعیّت جانورى قابل توجّهى را در خود جاى داده است و مهم‏ترین زیست‏گاه کل، بز وحشى، قوچ و میش استان به شمار مى‏رود

عمده‏ ترین کشورهاى تولید کننده گردو در جهان، عبارتند از: چین، ژاپن، ایران و فرانسه مى‏باشد. در ایران نیز، باغات گردو از خراسان تا کرانه‏هاى شمالى و غرب کشور گسترده شده است و هر چند که استان همدان از لحاظ سطح زیر کشت این نوع محصول رتبه دوّم را در کشور دارد، امّا رتبه اوّل در
تولید را از آن خود کرده است. به ویژه شهرستان تویسرکان که با 3680 هکتار سطح زیر کشت درختان مثمر و بارده و 710 هکتار نهال گردو، دارى بالاترین سطح زیر کشت در استان همدان و یکى از قطب‏هاى تولید گردو در کشور محسوب مى‏شود.

از جمله دیگر آثار به جاى مانده از دوران صفویّه در تویسرکان، بازار قدیمى است که در حاشیه میدان امام خمینى رحمه‏الله قرار گرفته و قدمت آن به بیش از 350 سال قبل برمى‏گردد. بر اساس کتاب مرآت البلدان، تألیف اعتماد السلطنه، این بازار را میرزا رضا قلى‏خان کلانتر و ابدال خان در زمان قاجاریّه مرمّت کرده‏اند، که حدود 140 سال از آن مى‏گذرد. از راستاى اصلى بازار چند راسته فرعى نیز منشعب مى‏شود، که هر کدام به بناهاى تاریخى دیگرى مانند مسجد جامع و مدرسه علمیّه شیخ علیخان زنگنه و حمّام خان (که فعلاً اثرى از آن نمى‏باشد) ختم مى‏شود. در گذشته، هر یک از این راسته‏ها به مشاغلى از قبیل: کفّاشى، حلاّجى، بزّازى، قنّادى، عطّارى و غیره اختصاص داشته‏اند، که اینک اندکى تغییر کرده است.

این نظر گاه بر بالاى تپّه‏اى در ابتداى روستاى میانده،[1] در 20 کیلومترى جنوب باخترى شهر تویسرکان قرار دارد و به «قدمگاه حضرت خضر نبىّ علیه‏السلام» نیز مشهور است.

نظرگاه شامل یک گنبد کلّه قندى روباز مى‏باشد که در سالیان اخیر ساخته شده و با رنگ سبز نقّاشى شده مى‏باشد. ارتفاع آن حدود 2 متر است و آثار دیگرى ندارد. متأسّفانه، از سازنده، انگیزه و تاریخ ساخت آن اطّلاعى حاصل نشد و هالى نیز خود درباره این مکان چیزى نمى‏دانند. امّا فلسفه وجودى نظرگاه‏هاى خضر در ایران بدان جهت است که، افراد متدیّن حضرت خضر علیه‏السلام را در آن مکان دیده‏اند و بعدها یک بناى یاد بود در مکان دیده شده ساخته‏اند. در ایران بیش از 98 نظر گاه و قدمگاه حضرت خضر علیه‏السلام به نامهاى گوناگون وجود دارد که همه آنها در کتاب دایرة المعارف بقاع متبرّکه جمع‏آورى شده است.

این نظرگاه در کنار جاده ورودى به روستاى باباکمال،[1] در 25 کیلومترى جنوب باختر تویسرکان واقع شده است.

در این مکان صورت قبرى است که به اندازه یک متر توسّط سنگ‏هاى خیابانى انباشته شده و در وسط آن بر چوب عمودى پارچه بسته‏اند. اهالى معتقدند که به محض پراکنده شدن سنگ‏ها دوباره جمع مى‏شود. هنگامى که از علّت نام‏گذارى محل به میر حمزه عرب پرس و جو شد، احدى اطّلاع نداشته و آن را تصادفى مى‏دانند.

این مقبره در 6 کیلومترى باختر تویسرکان و بالاى تپّه‏اى در روستاى قلعه شیخ[1]واقع شده است.

مقبره، بنایى قدیمى از آجر مى‏باشد که به صورت یک چهار طاقى با گنبد عرقچینى است و از چهار جهت درى به داخل آن باز مى‏شود. بخش‏هایى از آجر بقعه فرو ریخته و به نظر مى‏رسد متعلّق به بیش از 50 سال پیش باشد.

در این بقعه مرحوم شیخ محسن شیخ الاسلامى و فرزندش شیخ حسن که از بزرگان تویسرکان بودند، مدفون مى‏باشند. متأسّفانه از شرح حال ایشان اطّلاعى حاصل نشد!

این مقبره در میان گورستان عمومى روستاى قلقل،[1]در 25 کیلومترى خاور تویسرکان قرار دارد.

مقبره، بنایى مستطیل شکل است که ظاهرا در دو دهه قبل ساخته شده و ابعاد آن 5×10 متر مى‏باشد که درِ  آن از جانب مشرق باز مى‏شود و دو پنجره در طرفین آن دارد. بر بالاى بقعه، گنبدى کلّه قندى شکل به قطر 2 و ارتفاع حدود 3 متر تعبیه شده که با رنگ سبز نقّاشى شده است.

بقعه این امامزاده در انتهاى روستاى کرزان، میان باغات گردو، در یک صد مترى رودخانه کرزان رود و حدود 10 کیلومترى شمال باخترى تویسرکان قرار دارد.

شالوده بنا از خشت و گل ساخته شده و به نظر مى‏رسد متعلّق به اواخر دوره صفویّه باشد. بقعه زیر نظر میراث فرهنگى و گردشگرى و با سرمایه دکتر یحیى جلیلوند مرمّت گردیده است. نماى خارجى بقعه با آجر تزیین شده و از سه جهت، توسّط درى به داخل حرم راه مى‏یابد. بقعه از سوى غربى، همکف و تنها یک پلّکان با سطح صحن ارتفاع دارد. امّا از سمت شرق به جهت شیب تندى که به سوى رودخانه دارد، به اندازه چهار پلّکان و قریب به یک متر از سطح صحن مرتفع مى‏ باشد.

بقعه این امامزاده در میان روستاى شان آباد،[1]در 12 کیلومترى جنوب تویسرکان واقع شده است.

اصل بنا، قدیمى و در چند مرحله، قسمت‏هایى به آن افزوده‏اند. اتاق مرقد که قدیمى‏ترین مکان این بقعه است، بین دو فضاى شبستان و حسینیه واقع شده و به شکل مربّع و مستطیل و به ابعاد 6×4 متر مى‏باشد و به اندازه سه پلّکان از کف حسینیه پایین‏تر قرار دارد و داراى رسمى‏بندى‏هاى گچى است. در وسط اتاق، ضریح آهنى مشبّکى به ابعاد 10/2×50/1 و ارتفاع 2 متر قرار دارد. گنبد بنا عرقچینى و ارتفاع آن حدود دو متر مى‏باشد. بنا از خشت و گل ساخته شده و قطر دیوار آن بیش از یک متر مى‏باشد. پیرامون اتاقِ مرقد، یک حسینیه و شبستان به مساحت تقریبى 380 متر مربّع افزوده شده است. ایوان فعلى بقعه در شمال قرار دارد و درى نیز در جنوب بقعه واقع شده است. دور تا دور بقعه، صحن مشجّرى به مساحت سه هزار متر مربّع قرار دارد که درختان گردو، گیلاس و توت فضاى مناسبى را ایجاد کرده است. تعداد 6 زایرسرا در جنوب بقعه قرار دارد که در امتداد آن، کشتارگاهى وجود دارد. این بقعه به همّت ریاست محترم اوقاف تویسرکان، جناب آقاى مهدى روشنى و مسئول مالى آن، آقاى افشار در حال توسعه مى ‏باشد.

بقعه این امامزاده در خارج از روستاى حاجى آباد،[1] در 22 کیلومترى شمال باختر تویسرکان، بر روى تپّه‏اى پُر ارتفاع و مشرف بر روستاى حاجى آباد، قلقل و اشتران قرار دارد و چشم انداز آن فوق العاده زیبا و دیدنى است.

بقعه به صورت مربّع مستطیل و به ابعاد 7×10 متر مى‏باشد و درِ آن از جانب مشرق باز مى‏شود. دو پنجره جهت نورگیرى در شمال و جنوب تعبیه شده و همچنین دو ایوان کوچک با دو ستون در دو جهت شمال و جنوب قرار دارد که به صورت بهار خواب، جهت استراحت زوّار طراحى شده است. در دو طرف مدخل اصلى بقعه، دو گلدسته زیبا با مأذنه‏اى بزرگ به ارتفاع تقریبى شش متر احداث شده که با رنگ سبز نقّاشى شده است. در دو طرف این گلدسته، دو جاى خالى به عنوان شمع‏خانه تعبیه گردیده و جاى افروختن شمع جهت اداى نذر و حاجت خواهى است.