مزارات ایران و جهان اسلام

بقعه این امامزاده در 15 کیلومترى باختر شهر نهاوند و در میان کوچه طالقانى روستاى کیان قرار دارد.

بناى قبلى که از خشتوگل بوده را تخریب کرده و به جاى آن بنایى در سال 1361 هـ . ش توسّط آقاى محمّد حسین کیانى ساخته شده است. اصل بنا به صورت مستطیل و به ابعاد 3×5 متر مى باشد که در آن از جانب جنوب شرق باز مى شود و همچنین ایوان کوچکى در شرق دارد. در ایوان، کتیبه اى در زمینه لاجوردى که سوره حمد در آن نوشته شده است قرار دارد.

بقعه این امامزاده در 14 کیلومترى باختر شهر نهاوند، میان گورستان روستاى گیل آباد واقع است.

بنایى ساده و تازه ساخت که به صورت هشت ضلعى و هر یک از اضلاع آن 20/4 سانتى متر است که در آن از جانب مشرق باز مى شود و چند پنجره جهت نورگیرى در جهات دیگر دارد. گنبدى عرقچینى به قطر 40/1 و ارتفاع 50/1 سانتى متر بر بالاى بقعه تعبیه گردیده که اخیراً ایزوگام شده است.

مشهور به «شاهزاده ابراهیم»، بقعه این امامزاده در 36 کیلومترى شمال باخترى شهر نهاوند و میان روستاى شاهین درّه و عبّاس آباد واقع است.

بقعه در میان گورستان قدیمى آبادى واقع شده و به صورت مربّع و به ابعاد 10×10 متر است و ایوانى جانب مشرق دارد. حیاطى به ابعاد صد متر در این قسمت مى باشد که دور آن را حصارکشى نموده اند و درى جانب جنوب دارد که در طرفین آن دو مناره کوچک تعبیه شده است. مرقد امامزاده در اتاقى به ابعاد 6×6 متر قرار دارد که در وسط آن ضریحى آهنى به ابعاد 1×20/1 سانتى متر از قبر محافظت مى کند. دو پنجره جهت نورگیرى اتاق جانب جنوب و مغرب تعبیه شده است. درى نیز جانب شمال به اتاق مجاور بقعه باز مى شود. این اتاق که به ابعاده 4×8 متر است، درى به ایوان بقعه و سه پنجره در سه جهت دارد.

بقعه باشکوه این امامزاده در 11 کیلومترى شهر نهاوند، در روستاى با طراوت و زیباى درّه ابراهیم واقع است. به جهت شهرتى که این امامزاده و بقعه متبرّکه آن به این روستا داده، نام روستا به خاطر واقع شدن در میان کوه ها و محصور ماندن آن، به درّه ابراهیم موسوم شده است.

بناى قبلى امامزاده که از سنگ و گل و متعلّق به دوره قاجاریّه بود، تخریب گردید و به جاى آن بناى باشکوه فعلى ساخته شد. بقعه کنونى امامزاده به شکل مستطیل و به مساحت 600 مترمربّع است که جانبین آن حسینیه مردانه و زنانه تعبیه شده است. مدخل اصلى حرم، شامل ایوان بلندى به ارتفاع تقریبى 12 متر مى باشد که جانبین آن دو درِ ورودى قرار دارد. پس از عبور از این درها به ضریح نقره اى و آب طلاى مرقد مى رسیم که کتیبه اى بر درِ ورودى آن نقر شده است و از قرار ذیل مى باشد: «ضریح مطهّر امامزاده ابراهیم(علیه السلام)اولاد امام موسى کاظم(علیه السلام)که به همّت هیأت امنا و کمک هاى مردمى و با نظارت اداره اوقاف و امور خیریّه شهرستان نهاوند به سال 1378 شمسى ساخته و نصب گردید. طرّاحى و ساخت صنایع فلزى قبادى ـ فارس، فسا» این ضریح میان هشت ستون قطور قرار دارد که جهت نگهدارى گنبد بزرگ بقعه ساخته شده است.

این زیارتگاه که به «باباپیره» مشهور است، در پنج کیلومترى شمال باخترى شهر، جنب معدن و در دامنه کوهى در سمت راست جاده نهاوند کرمانشاه واقع شده است.

این بقعه که تنها ساختمان این ناحیه است در بالاى صخره اى بنا شده و اطراف آن را تعدادى درخت و زمینهاى زراعتى گرفته است. آرامگاه مشرف به شهر نهاوند است و چشم انداز آن فوق العاده زیبا و دیدنى است. چشمه آبى خرد، باغچه ها اطرافش را سیراب مى کند.

بنا از داخل به صورت هفت ضلعى است که ضلع هشتم آن به ابعاد چهار متر است و تبدیل به ایوان شده و رو به شهر است و داراى هلال بندى و مقرنس سازى است. در پیرامون بقعه، قبور تنى چند از مومنین آشکار است، اما سنگ قبرهاى  سیاه قدیمى به کثرت در اطراف ریخته است که نشان از قدمت گورستان جنب بقعه دارد.

این آرامگاه در 20 کیلومترى جاده کرمانشاه ـ نهاوند در قریه لیلى یادگار و بر روى تپّه اى واقع شده و مورد احترام روستائیان است.

در گذشته بقعه اى کوچک پیرامون قبر وجود داشت که متأسّفانه در سالیان گذشته تخریب شد و اینک تنها دور قبر به صورت سنگ چین است و حتى در ایام کاشت گندم و جو، مکان مورد نظر شخم زده مى شود. در بین روستائیان چنین مشهور است که در زیر این تپّه، غارى است که غنائم و طلاجات بدست آمده توسّط سپاه اسلام نگهدارى مى شود. شبهاى جمعه زنان روستایى با افروختن شمع این مکان را زیارت مى کنند.

این آرامگاه در محلّه درب شیخ شهر نهاوند واقع شده است. بقعه از بیرون به شکل مربّع مستطیل و به ابعاد 6×5 متر و از داخل به صورت هشت ضلعى غیر منتظم است که شالوده آن از خشتوگل ساخته شده و تعمیراتى در آن صورت گرفته است. درب بقعه از جانب مشرق باز مى شود و کمى پایین تر از سطح خیابان واقع شده و داخل بقعه قوس بندى شده است.

مرحوم حسن نهاوندى، متوفّاى سال 1250 هـ.ق در قطعه شعرى، ضمن توصیف و تمجید از شیخ ابوالعباس، تاریخ احداث بقعه وى را که به دستور محمود میرزاى قاجار حاکم وقت نهاوند (1240هـ.ق) ساخته شده است به صورت ماده تاریخ، سال 1233 اعلام مى دارد، به این شرح است;^([1])

این زیارتگاه در دوازده کیلومترى شمال باخترى شهر نهاوند، و در میان گورستان بزرگ شهر برزول واقع است. 

اصل بنا به یکونیم قرن پیش بود که بر اثر آتش سوزى تخریب و در حدود پنج سال قبل تجدید بنا شد. بعه به صورت هشت ضلعى غیر منتظم است که چهار درب در چهار جهت دارد. درب اصلى آن از جانب مشرق باز مى شود و ایوان کوتاه نیمه کاره دارد. گنبدى بر فراز بقعه تعبیه شده که ثطر آن چهار و ارتفاع آن بیش از پنج متر مى باشد. این گنبد از داخل به صورت کلاه خودى و بر ساقه اى شصت سانتى مترى و از بیرون به شکل استوانه اى است. در وسط بقعه ضریحى آهنى به طول 30/1 و عرض یک متر بر روى سکویى بیست سانتى مترى قرار دارد.

این زیارتگاه در نه کیلومتری شهر یزد، در منطقه ابرندآباد شاهدیّه، پشت مرکز تلفن شهید بهشتی شاهدیّه واقع شده است.

این زیارتگاه در نه کیلومتری شهر یزد، در منطقه ابرندآباد شاهدیّه، پشت مرکز تلفن شهید بهشتی شاهدیّه واقع شده است.بقعه در میان گورستان عمومی ابرندآباد واقع گردیده و به شکل مربّع مستطیل و به ابعاد 12 × 10 متر و شامل یک اتاق بزرگ با چهار صفّه کوتاه و گنبد عرقچینی ضربی به قطر 5 و ارتفاع 20/2 سانتی متر است که از سه جهت مغرب و مشرق و شمال دربی دارد که مدخل اصلی آن درب شمالی است. در وسط بقعه، ضریح آهنی به ابعاد 1/2 × 2/1 و ارتفاع 2 متر قرار دار د. در جانب غرب نیز دو اتاق کوچک مقابل هم تعبیه شده که از آن به عنوان قهوه خانه و انبار استفاده می‌شود.

این بقعه باشکوه در خیابان امام خمینی ره شهر یزد واقع شده و به شازده فاضل مشهور است.

در گذشته درب اصلی بقعه از جانب شمال باز می­شد که خود شامل ایوان باشکوه و مناره بلند و حسینیه و بازار است. امروزه بیشتر آمد و رفت از درب شرقی مقابل خیابان امام خمینی u صورت می­گیرد که شامل ایوان و سر دربی زیبا به ارتفاع تقریبی شش متر است.

این بقعه در بلوار امامزاده جعفر علیه السلام در کوچة‌ مصلّی عتیق، نزدیک به درب ورودی به صحن امامزاده جعفرعلیه السلام ، قرار دارد.

این بقعه در بلوار امامزاده جعفرعلیه السلام در کوچة‌ مصلّی عتیق، نزدیک به درب ورودی به صحن امامزاده جعفرA، قرار دارد

گنبد کاشی­کاری شدة ظریف و خوش طرح و کوچک اندامی است که هویّت آن معلوم نیست. علی الظاهر این بقعه متعلّق به یکی از رجال قرن هشتم یا نهم هجری است. کاشیهای حاشیة‌ گنبد معرّق است. قسمت بالای گنبد با نقوش هندسی کاشیکاری و سطح داخلی گنبد با رنگ تزیین شده است.

این زیارتگاه در روستای گرد فرامرز، در میان میدانی در جاده کنار گذر یزد واقع شده است.

بقعه شامل برج مدور کوتاهی است که ایوان کوچک و مدخل اصلی آن از جانب شمال باز می‌شود. گنبدی بزرگ به قطر هشت و ارتفاع نه متر تمام فضای بقعه را گرفته و تنها سه صفه کوچک در سه جهت نمایان است. در وسط بقعه، ضریحی آهنی به طول 2 و عرض 5/1 متر نصب است. ایوان بقعه که فضایی حدود دوازده متر را تشکیل می‌دهد به ابعاد 3 × 4 و ارتفاع 3 متر است. زمین زیارتگاه حدود دوهزار مترمربّع است. در جنوب بقعه شبستان بزرگی اضافه نموده‌اند. صحن بقعه مشجّر، و دورتادور آن را درختان کاج پوشیده است.

این زیارتگاه در خیابان امام خمینی u شهر یزد، در محلّه فهّادان واقع است که بقایای خانقاه، مسجد و بقعه‌ای از شیخ احمد اسفنجردی و برادرش محمّد است که هر دو از عرفای مورد احترام بوده و به سال 727 و 725 ﻫ . ق درگذشته‌اند.

این زیارتگاه در خیابان امام خمینی u شهر یزد، در محلّه فهّادان واقع است که بقایای خانقاه، مسجد و بقعه‌ای از شیخ احمد اسفنجردی و برادرش محمّد است که هر دو از عرفای مورد احترام بوده و به سال 727 و 725 ﻫ . ق درگذشته‌اند.

مجموعة‌ بناهای ویران شهدای فهرج، در دو کیلومتری فهرج و تقریباً متّصل بدان، و در فاصله سی و سه کیلومتری شهرستان یزد و در مسیر جاده اصلی شهرستان بافق قرار دارد.

مجموعة‌ بناهای ویران شهدای فهرج، در دو کیلومتری فهرج و تقریباً متّصل بدان، و در فاصله سی و سه کیلومتری شهرستان یزد و در مسیر جاده اصلی شهرستان بافق قرار دارد. این مجموعه دارای سه حیاط است. در یکی از حیاط ها درخت سرو کهنسالی به قطر 10/5 سانتی متر وجود داشت که بر اثر خشک شدن آب قناتِ «مریم آباد» هم اکنون خشک شده است.

این زیارتگاه در خیابان شهید رجایی، در محلّه چهارمنار، و در کوچه بُندون واقع در محلّه پشت حوض ملتکیه قرار دارد و به مزار شاه سیّد رضا مشهور است.

این زیارتگاه در خیابان شهید رجایی، در محلّه چهارمنار، و در کوچه بُندون واقع در محلّه پشت حوض ملتکیه قرار دارد و به مزار شاه سیّد رضا مشهور است.

این زیارتگاه در خیابان گل سرخ، در محلّه سرچم و مقابل هنرستان کارودانش وطنچی واقع شده است

این زیارتگاه در خیابان سیّد گل سرخ، بیرون دروازة کوشکنو و در محلّه سرچم قرار دارد و دارای گنبد کاشیکاری شده، سنگ قبر و کتیبه هایی مربوط به اواخر سدة‌ دهم و اوایل سدة یازدهم هجری قمری است. بقایایی از مدرسه یا خانقاهی در کنار حرم سیّد گل سرخ قرار دارد که احتمالاً به دست سیّد گل سرخ ساخته شده است

این زیارتگاه در خیابان سیّد گل سرخ، بیرون دروازة کوشکنو و در محلّه سرچم قرار دارد و دارای گنبد کاشیکاری شده، سنگ قبر و کتیبه هایی مربوط به اواخر سدة‌ دهم و اوایل سدة یازدهم هجری قمری است. بقایایی از مدرسه یا خانقاهی در کنار حرم سیّد گل سرخ قرار دارد که احتمالاً به دست سیّد گل سرخ ساخته شده است.

این بقعه در محلّه سرچم، واقع در خیابان سیّد گل سرخ یزد، قرار دارد. دو امامزاده دیگر به نامهای سیّد گل سرخ و سیّد گل مشکیجه در نزدیکی آن است که برخی معتقدند از برادران سیّد گل زرد هستند.

واقع

این بقعه در محلّه سرچم، واقع در خیابان سیّد گل سرخ یزد، قرار دارد. دو امامزاده دیگر به نامهای سیّد گل سرخ و سیّد گل مشکیجه در نزدیکی آن واقع است که برخی معتقدند از برادران سیّد گل زرد هستند.

زیارتگاه کوچکی است نزدیک دروازة سابق کوشکنو که در حدود پنجاه سال قبل تجدید بنا و گنبد کوچکی بر آن ساخته و کاشی شده است. امامزاده سیّد گل زرد که به «سیّد چم» و «سیّد سرچم» نیز مشهور است، بنا به نوشته تاریخ جدید یزد و جامع مفیدی از زاهدان و عارفان قرن نهم هجری و متوفّای سال 856 ﻫ . ق است.[1]

این زیارتگاه در خیابان انقلاب و در محلّه کسنویّه یزد قرار داو یا «امامزاده کهنو»‌ مشهور است.

این بقعه که در میان قبرستان قدیمی قرار داشت، در سال 1287 هـ.. ش به صورت مخروبه‌ای درآمده بود، تا اینکه تعدادی از قاریان آنجا ساداتی را در خواب دیدند که از بی‌توجّهی به قبر ایشان، شکایت داشتند؛ از این رو مردم این بقعه را مرمّت کردند. در زمان خاکبرداری چهار مرقد مزیّن به کاشیهای دوره تیموری (771-807 ق) و سردابی شامل چهار تابوت مشاهده شد.

گویند این چهار امامزاده، از سادات عریضی سدة هشتم هجری هستند که در منطقه کسنویّه سکونت داشته‌اند.[1]

این زیارتگاه نزدیک میدان امیرچقماق، در حسینیّه‌ای در کوی قصّابها و نزدیک محلّة خواجه خضر واقع شده و متعلّق به دوره ایلخانی است.

بقعه شامل اتاق برج گونه‌ای به طول و عرض هفت متر و ارتفاع شش متر است. نمای خارجی بقعه به صورت طاقنمایی با قوسی کلیل و گنبد نیم کرة کم خیز آجری بر روی گردنی بلند هشت ترک به چشم می‌خورد که ارتفاع آن حدود شش متر است.

پس از عبور از ایوان حرم، فضای هلالی شکلی به چشم می­خورد که در وسط آن ضریح مطهّر امامزاده سیّد قوام­الدّین قرار دارد که از آلومینیوم و به ابعاد 2 × 5/2 و به ارتفاع 20/2 سانتی متر است. در غرب و شرق ضریح، دو اتاق کوچک تعبیه شده که به عنوان آبدارخانه و اتاق نگهبانی از آن استفاده می­شود.