مزارات ایران و جهان اسلام

بقعة با شکوه این امامزاده در خیابان جى، اوّل شهر خوراسگان واقع شده است.

بنایى با شکوه و مجلّل که شامل سردر، ایوان، گنبد، حرم و ضریح است، می‌باشد. سردر بقعه به اندارة سه پلّکان از کف خیابان ارتفاع دارد و شامل ایوانى به ابعاد 4×6 و ارتفاع بیش از هشت متر است که داراى مقرنس کارى و کاشى‏کارى‏هاى ظریف مى‏باشد. بالاى در چوبى آن، کتیبة ذیل نوشته شده است: «مرقد مطهّر امامزاده اسحاق بن موسى بن جعفر(ع) تأسیس 1383 هـ . ش. سازندة در محمّد على قضاوى، خطّ ظهیرالاسلام، ساخت 1385 هـ . ش».

بقعة این امامزاده مقابل درِ مسجد جامع شهرستان نوش آباد از توابع شهر آران و بیدگل قرار دارد.

مجموعه، بنایى قدیمى از خشت و گل است که ظاهراً متعلّق به دورة قاجاریّه مى‏باشد. درِ بقعه مقابل مسجد جامع باز مى‏شود. ایوان بنا رو به جانب شمال و به ابعاد 4×6 و ارتفاع آن حدود شش متر است و مختصرى کاشى‏کارى دارد. مقابل ایوان، صحن حدود سیصد مترى مى‏باشد که در آن یک واحد منزل کوچک، جهت نگهبان احداث شده است. جانب غرب بقعه، با خرید دو واحد از منازل مسکونى، قصد اضافه کردن شبستانى به مساحت حدود چهار صد متر به حرم را دارند.

در هفت کیلومترى شمال شرقى شهر نطنز، به فاصلة کوتاهى از جادّة آسفالتة مرکز شهر به بادرود، در مشرق دهکدة خفر و بر فراز تپّه‏اى زیبا، گنبدى آجرى و مخروطى شکل به چشم مى‏خورد که معروف به آرامگاه احمد بن شاهزاده محسن بن امام زین‏العابدین(ع) است و به «امامزاده خَفر» مشهور است.

بناى آرامگاه از یک چهار طاقى میانى، چهار طاق‏نما در چهار سمت و دو ورودى شرقى و جنوبى که بر تختگاهى بنا شده، تشکیل گردیده است. نماى بیرونى آن عبارت از ایوانى در وسط و دو طاق‏نماى کوچک در طرفین می‌باشد که در چهار سمت قرینه سازى شده است. گنبد داخلى از نوع طاق ضربى و دیوارها و سقف با اندود گچ سفید شده‏اند. ضریح چوبى آن از نوع مشبّک و به اندازة 5/2×20/1 و بلندى 60/1 متر مى‏باشد که در سمت شمال شرقى آن دریچه‏اى قرار دارد.

بقعة این امامزاده در سه کیلومترى غرب شهر نطنز و در اوایل روستاى اوره قرار دارد و به «سلطان سیّد احمد» مشهور است. مشهور است که خفتگان در این بقعه، سلطان احمد و سلطان محمود، فرزندان عبداللَّه بن امام محمّدباقر(ع) و سلطان اسماعیل و سلطان ابوالقاسم، فرزندان اسحاق بن امام موسى

کاظم(ع) مى‏باشند.

تصاویر بیشتر در ادامه

بقعة این امامزاده در میان روستاى بزرگ وادقان و مقابل مسجد جامع آن واقع است

این بنا، بنایى قدیمى متعلّق به دورة صفویّه مى‏باشد که در زمان قاجاریّه مرمّت شد و ضریح چوبى مشبّک که کار استاد على نجّار وادقانى در سنه 1262 هـ . ق است، اکنون تنها اثر باقى ماندة این بناست. بناى قبلى به جهت فرسودگى در سالیان اخیر تخریب شد و به جاى آن بناى باشکوهى در زیر بناى حدود 600 متر در حال ساخت مى‏باشد.

بقعة با شکوه و زیباى این امامزاده در دامنة کوهى در انتهاى روستاى چشمه و در حدود 17 کیلومترى شهر نجف آباد با چشم‏انداز فوق العاده زیبا و دیدنى واقع شده است.

بنایى نسبتاً نوساز که از سه فضاى متّصل به هم تشکیل یافته و جمع کلّ مساحت بقعه 15000 متر مربّع می‌باشد. زیر بنای امامزاده حدود سه هزار مترمربّع است. فضاى نخست، ایوان بلند بقعه مى‏باشد که رو به جانب شمال، به ابعاد 8×9 و ارتفاع 12 متر مى‏باشد. در جانبین ایوان، دو گلدسته در حال احداث است. براى رسیدن به ایوان، نُه پلّکان راه دارد. مقابل ایوان، حوض آب بزرگى احداث شده که طراوت خاصّى به صحن داده است و ماهى‏هاى داخل آن‏که بیش از چهل سانتى‏متر طول دارند، مورد توجّه زوّار قرار مى‏گیرند.

بقعة این امامزاده در انتهاى خیابان زینبیّه ـ دولت آباد ـ شهر اصفهان و در محلّة باطان واقع شده است.

بنایى ساده از خشت و گل مى‏باشد که ابعاد آن 8×8 متر و داراى گنبد عرقچینى کوچکى به قطر پنج و ارتفاع حدود دو متر می‌باشد و نماى آن کاه و گل است. در وسط بقعه، ضریح کوچک آهنى قرار دارد. درِ بقعه از جانب جنوب و مغرب باز مى‏شود و زمین زیارتگاه حدود چهار هزار متر مربّع مى‏باشد که بخشى از آن در محدودة جاده قرار گرفته است.

به اعتقاد اهالى، امامزاده احمد رضا از احفاد امام على بن موسى الرضا است.

بقعة با شکوه این امامزاده در خیابان علوى جنب خانة تاریخى طباطبایى ‏هاى شهر کاشان واقع شده است و مشهور به «امامزاده سلطان میراحمد و احمد بن موسی المبرقع»، می‌باشد.

بنایى مفصّل و داراى صحن، ایوان، بارگاه، رواق‏هاى وسیع و گنبد مخروطى شکل دوازده ترک، به همراه کاشى معرّق دورة صفوى مى‏باشد. از کتیبة کاشى دور گنبد، این کلمات باقى مانده و خوانده مى‏شود: «... مشرف شدند این گنبد عالى صدر مکرم و معظّم امیر نظام بن حسین بن... کاشى... فى 941».

بقعة این امامزاده در میان روستاى علوى و على‏ آباد واقع شده است و به «سیّد ابوالقاسم و سیّد نورالهدی» مشهور است.

ساختمان امامزاده از بنایى تازه ساخت و کرسى بلند که توسّط 14 پلّکان به مدخل آن راه مى‏یابد و در دامنة کوه خارج از روستاى على‏آباد قرار دارد، تشکیل می‌شود.

بقعة این امامزاده در میان بازار بزرگ شهر کاشان واقع شده و شامل بقعه، رواق و صحن وسیعى مى‏باشد که قبر برجستة امامزاده در آن با کاشى‏هاى معرّق بسیار خوش آب و رنگ و نفیسى تزیین گردیده است و به «امامزاده درب زنجیر» مشهور است.

بر چهار جانب این قبر، کتیبه‏هاى قرآنى به خطّ ثلث سفید نگاشته شده و در صفحة روى قبر، تاریخ 696 هـ . ق خوانده مى‏شود. در راهروی درى که از زاویة جنوب شرقى صحن امامزاده به کوچة کلیمیان سابق باز مى‏شود، سنگابى مکعّب مستطیل از سنگ سفید به ابعاد 15/1 متر در هفتاد سانتى‏متر کنار دیوار نصب گردیده که در قسمت بالاى آن نوشته شده است:

بقعة باشکوه این امامزاده در محلّة باولگان در خیابان شهید شریعتى شمالى، کوچة ماهوشى شهر خمینى‏ شهر قرار دارد و به «امامزاده ابراهیم» مشهور می‌باشد.

ساختمان امامزاده، بنایى قدیمى و شامل ایوان، گنبد، سردر، صحن و حرم است. سردرِ بقعه به ابعاد 5×2 و ارتفاع آن شش متر مى‏باشد و سراسر با کاشى‏هاى لاجوردى در زمینة گل و بوته تزیین شده است. پس از عبور از سردر، به صحن بزرگ مسقّف مى‏رسیم که مساحت آن حدود پانصد مترمربّع و به صورت چهار ضلعى غیر منتظم است.

بقعة این امامزاده در محلّة حسن‏ آباد اصفهان و در کوچة امامزاده احمد قرار دارد. بناى امامزاده، از آثار تاریخى اصفهان است که قدیمى‏ترین تاریخ آن 563 هـ . ق، مصادف با زمان حکومت سلطان ارسلان بن طغرل و دورة وزارت جلال الدّین قوام‏الدّین مى‏باشد. مجموعة بناى امامزاده احمد، مشتمل بر یک بقعه و دو ایوان ـ یکى در شمال و دیگری در غرب ـ است. بقعه، مشرف به جادّه مى‏باشد و صحن وسیعى دارد که عدّه‏اى از بزرگان، از جمله هماى شیرازى در آن مدفونند. اصل آرامگاه، به شکل مربّع به اندازة چهار قدم از زمین بلندتر است.

بقعة باشکوه و قدیمى این امامزاده در روستاى سهروفیروزان که همان لنجان سابق است، در حدود 17 کیلومترى شهر فلاورجان قرار دارد و به «شاهزاده ابوالقاسم» شهرت دارد.

بنایى قدیمى و بجا مانده از اواخر دورة صفویّه که در عین سادگى از زیبایى خاصّى برخوردار است و الحاقاتى در دورة قاجاریّه به آن افزوده شده است.

بقعه، شامل سردر کوچکى به ابعاد 5×3 و ارتفاع چهار متر مى‏باشد که در دو طرف آن، دو سکّوى نشیمن و درى چوبى قرار دارد که در بالاى آن طاق جناغى و رسمى‏بندى اجرا شده و در بالاى آن کتیبه‏اى به این مضمون است: «فادخلوها بسلام آمنین و نصر من‏اللَّه و فتح قریب». پس از عبور از مدخل، به صحن امامزاده مى‏رسیم که ایوان بقعه در جانب جنوب آن تعبیه شده و توسّط دو پلّکان به آن مرتبط مى‏شود و در طرفین آن، دو اتاق کوچک احداث شده است.

بقعة این امامزادگان در نزدیکى مسجد آقا بزرگ کاشان واقع شده و در اصل، مجموعه‏اى از مسجد، مدرسه، مناره، آب انبار، خانقاه و بقعه بود که امروزه تنها دو گنبد آجرى قرینة بقعه و خانقاه آن باقى مانده و به بقعة خواجه تاج الدّین معروف است.

خواجه تاج الدّین شیروانى و دو برادر دیگرش، خواجه عماد الدّین محمود و خواجه زین الدّین ـ از چهره‏هاى معتبر دوران آق قویونلو در قرن نهم در کاشان ـ آثار و بناهاى مهمّى ساختند که بقعه و خانقاه فوق از آن جمله‏اند. بقعة مزبور، مدفن دو تن از امامزادگان به نام شاهزاده اسحاق و شاهزاده ابوطالب، فرزندان شاهزاده حمزه بن موسى بن جعفر(ع) مى‏باشد و مانند بناى خانقاه، بر اساس طرح چهار گوش و پوشش گنبدى کم خیز، بنا شده است. این دو بنا، توسّط رواق بزرگ صفّه دارى به همدیگر مربوط مى‏شوند.