امامزاده محمّد ماهرو ـ شوشتر { محله بلیدى  }

این آرامگاه در محلّه ى به نام «بلیدى» نزدیک میدان و بعد از پل گرگر واقع شده، بقعه ئى که امروز سیّد محمّد مامرو نامیده مى شود واقع است.

بنایى با بقعه، گنبد، ایوان و گلدسته است. پس از ورود، ایوان طویلى به عرض 4 متر و طول 15 متر قرار دارد که نخستین در ورودى از خیابان به این راهرو و نخستین در بقعه و محل مقبره در آن قرار دارد. سقف راهرو، کوتاه و ضربى با طاق هلالى پیش و پس است. بر سر در ورودى از خیابان، چهار پایه گلدسته و یک گلدسته کاشیکارى و لوحى به تاریخ 1279 هـ.ق دیده مى شود.

امامزاده محمّد گیاهخوار ـ شوشتر { رود گرگر}

در کنار رود گرگر و بر روى محطوه مرتضى در شمال شرقى شهرستان شوشتر، مزار عظیمى پا برجاست که گویاى تاریخ چند صد ساله شوشتر را دارد. این بناى زیبا و مستحکم متعلّق به امامزاده سیّد محمّد گیاهخوار است که آن را سیّد محمّد گلابى هم مى نامند و در نزد اهالى از احترام خاصى برخوردار است و به احتمال قوى از آثار بجا مانده، دوران صفویّه مى باشد.

امامزاده محمد بن زید – گتوند { منطقه عقیلی }

بقعه باشکوه این امامزاده در پنج کیلومتری بخش ترکالکی در منطقه عقیلی، از توابع شهرستان گتوند واقع شده است.

این بقعه در دامنه کوه و کنار دره‌ای ساخته شده و در جوار مرقد شریف ایشان در دل کوه، چشمه آبی وجود دارد و همواره مورد توجه دوستداران اهل بیت: بوده است.

امامزاده محمّد بازار ـ شوشتر {  محلّه بلیدى }

بناى این امامزاده در محلّه ى «بلیدى» در کنار خیابان فرح شهر شوشتر(1) پس از عبور از تقاطع چهار راه به طرف شرق، در سمت راست خیابان، بقعه سیّد محمّد بازار واقع است.

امامزاده عبدالله ـ شوشتر { رودبند }

یکى از مزارات مشهور و با شکوه شهرستان شوشتر، حرم با صفا و معظم امامزاده عبدالله است که مورد اعتقاد اهالى و محل نذر ونذور شوشتریها و خوزستانی هاست. این آرامگاه، در جنوب شهر شوشتر، بر فراز تپه اى واقع و پیرامون آن را گورستانى کهن فرا گرفته است.

امامزاده احمد ـ شوشتر { گتوند}

مشهور به «پیر احمد»، بقعه این امامزاده در 35 کیلومترى شمال شوشتر و در شش کیلومترى خارج از شهر گتوند واقع شده است.

بنایى کوچک به ابعاد 3×3 متر با گنبد ضربى که روى آن یک گنبد اضافى دیگر نهاده اند. قطر دیوار بقعه حدود یک متر و در وسط آن صورت قبرى به اندازه 60 سانتى متر قرار دارد. گورستان بزرگ و بسیار قدیمى پیرامون بقعه مى باشد که قدیمى ترین سنگ قبر آن، سال 1200 هـ . ق را نشان مى دهد. از شخصیّت مدفون در بقعه اطّلاع دقیقى حاصل نشد; جز این که آقار اقتدارى با عنوان «بقعه پیر احمد گتوند» از او یاد کرده و شیخ محمّد مهدى شرف الدّین شوشترى در یادداشت هاى خطّى خود، از این بقعه نام برده است. معلوم نیست چگونه در سالیان اخیر به امامزاده پیر احمد معروف شده است.

منبع: آثار و بناهاى تاریخى خوزستان 1: 768.

امامزاده ابوالقاسم ـ مسجد سلیمان  {سرشاه لالى }

مشهور به «شاه ابوالقاسم»، بقعه باشکوه این امامزاده در 47 کیلومترى شمال شرقى مسجد سلیمان بر بالاى تپّه اى در خارج از روستاى سرشاه لالى (شاه آبادسادات) با چشم انداز فوق العاده زیبا و دیدنى قرار دارد.

امامزاده ابوالحسن ـ شوشتر {جنّت مکان }

مشهور به «شاه ابوالحسن»، بقعه این امامزاده در 25 کیلومترى شمال شهر شوشتر و در میان روستاى جنّت مکان (جلکان) قرار دارد.

مجتبی گهستونی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اهواز اظهار داشت: وضعیت ساختمان امامزاده سیدمحمد بازار به نحوی است که هیئت امنای این امامزاده با نصب بنرهایی، تردد به محدوده ضریح را مسدود کرده‌اند.

این بقعه در محلّة «در عبّاس» شهر شوشتر واقع است. درون بقعه، فضاى نسبتاً وسیعى به ابعاد حدود 7×7 متر در زیر سقف آجر کارى تزیین شده‏اى است. در زیر سقف، یک گنبد کوچک با گیلویى بلند کاشی‌کارى به سبک صفوى نصب شده است. در چهار طرف این گنبد، چهار دهانة طاق رومى قرار گرفته است. خیز طاق، بلند و عرض دهانة آن، سه متر است.

این بنا در گورستان شهر شوشتر در ابتداى بلوار امام رضا به طرف مسجد سلیمان واقع شده است. بنایى از سنگ تراشیده خارا و چهار ضلعى است که طول هر ضلع آن، 80/16 متر است. در برابر بقعه، نخست ایوانى به دهانة 40/3 متر و سپس، رواقى مستطیل شکل و سرانجام خود بقعه که به طول هر ضلع، حدود 60/4 متر با گنبدى بر فراز آن قرار دارد که داراى تزیینات گچبرى است. ضریح چوبى مشبکى، قبر سادة گچى بقعه را در بر گرفته است.

این بقعه در ابتداى شهر شوشتر و در کنار جادّة اهواز ـ شوشتر واقع است. مجموعه‏اى مرکب از دو حیاط و سه بقعه و ایوان‏هاى وابسته به آن‌هاست. سردر ورودى به حیاط، داراى طاق رومى مثلثى از سنگ سرخ رنگ با قطعات مربّع و مستطیل است. بر پیشانى در، یک نقش اسلیمى بر سه قطعه سنگ حک شده و در طرفین نقش، عبارت قرآنى منقور است. در گوشة شمال غربى حیاط و در ضلع شمالى بنا، سردر بقعه‏اى واقع است که بر پیشانى طاق آن که از سنگ سرخ رنگ است، با خط خوش ثلث نوشته شده:

این بقعه در شمال شهر شوشتر و مقابل قلعة سلاسل واقع است و به اعتبارى آن را کهن‏ترین مقبرة دوران اسلامى در ایران مى‏دانند؛ زیرا اعتقاد بر این است که این بقعه، مدفن براء بن مالک انصارى ـ صحابى پیغمبر ـ است که هنگام فتح شوشتر، در سال 17 یا 18 هـ . ق به دست هرمزان ـ حاکم خوزستان ـ شهید شده است.

در خارج شهر شوشتر، در شرق بقعة سیّد محمّد گیاهخوار و غرب بقعة صاحب الزمان، بقعة امام رضا دیمى واقع است. طول ایوان ورودى بنا 45/6 متر، عرض آن 40/3 متر و عرض تمامى بنا 30/14 متر است. بنا رو به شمال توجّه دارد. گنبد بقعه، شلجمى با روپوش گچ اندود است. فضاى داخلى بقعه به صورت چهار ضلعى و به ابعاد 3×3 متر است و چهار هلال و چهار پنجره دارد. سقف آن مدور و پایة گنبد هشت ضلعى است و به نظر مى‏رسد گنبد در ابتدا هشت ضلعى کلاه درویشى بوده و هنگام تعمیرات، به صورت شلجمى در آمده است.

این آرامگاه در محلّه‏اى به نام «بلیدى» نزدیک میدان و بعد از پل گرگر واقع شده، و به بقعه‏اى که امروز به سیّد محمّد ماهرو نامیده مى‏شود، مشهور است.

بنایى با بقعه، گنبد، ایوان و گلدسته است. پس از ورود، ایوان طویلى به عرض چهار متر و طول 15 متر قرار دارد که نخستین در ورودى از خیابان به این راهرو و نخستین در بقعه و محل مقبره در آن قرار دارد. سقف راهرو، کوتاه و ضربى با طاق هلالى پیش و پس است. بر سر در ورودى از خیابان، چهار پایة گلدسته و یک گلدستة کاشی‌کارى و لوحى به تاریخ 1279 هـ . ق دیده مى‏شود.

در کنار رود گرگر و بر روى محوطة مرتفعى در شمال شرقى شهرستان شوشتر، مزار عظیمى پا برجاست که گویاى تاریخ چند صد سالة شوشتر را دارد. این بناى زیبا و مستحکم، متعلّق به امامزاده سیّد محمّد گیاهخوار است که آن را سیّد محمّد گلابى هم مى‏نامند و در نزد اهالى از احترام خاصى برخوردار است و به احتمال قوى از آثار به جا ماندة دوران صفویّه مى‏باشد.

بناى این امامزاده در محلّة «بلیدى» در کنار خیابان امام شهر شوشتر، پس از عبور از تقاطع چهار راه امام به طرف شرق، در سمت راست خیابان، واقع است.

در ورودى بقعه با غرفه‏هاى متعدد به درون حیاطى مربّع شکل و نسبتاً وسیع باز مى‏شود که سنگ فرش است و دو درخت کنار در اضلاع شرقى و غربى آن سایه گستر است. دیوارها بلند و نماى داخلى حیاط غرفة سر در کاشی‌کارى با رنگ‏هاى سیاه و سفید و زرد و آبى است.

یکى از مزارات مشهور و با شکوه شهرستان شوشتر، حرم با صفا و مُعظَم امامزاده عبدالله است که مورد اعتقاد اهالى و محل نذر و نذور شوشتری‌ها و خوزستانی‌هاست. این آرامگاه، در جنوب شهر شوشتر، بر فراز تپّه‏اى واقع است و پیرامون آن را گورستانى کهن فرا گرفته است. سر در سنگى ورودى به محوّطة بقعه، از آثار شیخ محمّد وکیل الدوله و مربوط به روزگار صفویّه است.

بقعة شعیب نبى در روستاى گوریه از دهستان شعیبه شهرستان شوشتر، جزماً نمى‏تواند از آنِ شعیب نبى باشد، خصوصاً مزارات مهم و با شکوهى با مدارک مستند به آن حضرت در کوفه و خیارة و حطین اردن منسوب است و اقوال مورخان و گزارشات جغرافیدانان، جملگى حکایت از مدفن آن پیامبر عظیم الشأن در آن بقاع متبرکه دارد.

از آن‌جایی که بقعة شعیب نبى در حسام آباد بر اثر خواب و سپس طبق آشکار شدن مدفونین به شعیب نبى ، بدون نبشته سنگ قبر قدیمى منسوب شده است، لذا نمى‏تواند مدرکى جهت مدفون بودن آن پیامبر عظیم‏الشأن در این مکان دانست. خصوصاً مدارک معتبرى نیز خلاف ادّعاى فوق را ثابت مى‏کند. از اینرو اینجانب به طور قطع معتقدم که شخصیّت مدفون در بقعة حسام آباد خوزستان، یکى از سادات جلیل‏القدر حسنى است که با دو خواهر خود در آن‌جا وفات یافته و مدفون شده است، و نسب شریف او از قرار زیر است: